BUCKET LIST | Angst is maar voor even, spijt is voor altijd

Ja, dat paragliden vond ik eigenlijk best eng.

Een paar weken geleden had ik – als verrassing voor Geert – kaartjes gekocht voor Daniël Lohues, een Drentse zanger. Die show was hartstikke leuk, maar één liedje zette me helemaal aan het denken: Angst is mar veur eben, spiet is veur altied. Ik zat in die zaal, op een rood fluwelen stoeltje, met mijn voetjes tegen de balkonrand en ik dacht: verrek, je hebt gelijk. Je hebt gewoon hartstikke gelijk. DIT is waarom ik een Bucket List heb. 

Angst is – naast verdriet natuurlijk – echt de meest vervelende emotie ooit. Natuurlijk is angst er in verschillende vormen en in dit geval bedoel ik eigenlijk niet de ergste vorm: échte (doods)angst heb ik gelukkig nooit gekend en dat hoop ik ook nooit mee te hoeven maken. Met angst bedoel ik in dit geval de angst om te falen, de angst om niet goed genoeg te zijn, de angst voor iets wat je véél te spannend vindt, de angst voor het onbekende. Kortom: één van de gevoelens die je het liefst zo snel mogelijk uit je brein bant.

Dat uitbannen doe je vervolgens meestal door niet meer te denken aan hetgeen waar je ‘bang’ voor bent. Als dat een verplichte presentatie voor school betreft, is dat wat lastiger (dan moét je wel), maar wanneer het een ‘droom’ betreft, gaat dat meestal makkelijker. Je vindt het te eng om te realiseren en dus doe je het maar niet. Klaar. Terwijl… dat zou toch eigenlijk andersom moeten zijn? Goed, die presentatie moet je wel geven, maar die droom is je… DROOM! Daar zou je toch álles voor op moeten geven? Álles voor in het werk moeten stellen om hem uit te laten komen?

Dat het zo werkt, weet ik al een tijdje, maar het liedje van Daniël verwoordde het voor me. Ik luister er graag naar en denk dan: potverdikkie, waar zijn we nou zo bang voor? Dat mensen het stom zullen vinden? (Nou en?) Dat het ons niet in één keer lukt? (Waarschijnlijk niet nee, maar dan proberen we het nóg een keer.) Dat we het lastig zullen gaan vinden? (Als alles makkelijk was, deed iedereen het en werd het bovendien saai.) Waarom DOEN we het niet gewoon? Je leeft maar één keer.