Ik loop weer hopeloos achter met boekreviews tikken. En niet alleen daarmee trouwens, maar met ál m’n blogs. Nou ja, dat hadden jullie zelf ook al wel gemerkt. Maar het goede nieuws is: dat komt puur door de drukte met ons bedrijf! Het gaat gewoon heel goed en het is superrr hoogseizoen nu, dus m’n blog staat even op een laag pitje. Nog even door knallen en dan is het hoogseizoen weer voorbij voordat je het weet! En dan komen er weer extra veel blogs. Beloofd. Nog meer goed nieuws: doordat ik veel in de auto zit (tijdens het rijden naar bruiloften en zo), lees ik ook best veel. Daarnaast maak ik er tussendoor altijd wel even tijd voor. Net voor het slapen bijvoorbeeld. Echt een relaxt momentje voor mij. En daardoor heb ik 3 nieuwe TOP boeken voor je, die écht mee moeten in je koffer deze zomer! En eentje die je thuis moet laten…
Vermiste meisjes
Auteurs: Megan Miranda
Verschenen in: 2017
Serie: geen
Genre: thriller
Aantal pagina’s: 304
Vermiste meisjes is het thrillerdebuut van YA-auteur Megan Miranda en hij werd aangeraden door Ruth Ware (de schrijfster van één van mijn lievelingsboeken: De vrouw in suite 10) dus je snapt dat mijn interesse meer dan gewekt was! En dat was zeker niet voor niets, want ik vind Vermiste meisjes één van de beste boeken die ik in tijden gelezen heb! Al vanaf de eerste bladzijde zat ik er helemaal in! Je volgt hoofdpersoon Nic, die na de verdwijning van haar beste vriendin uit Philadelphia vertrokken is. Als ze terugkomt om haar vader te verzorgen, verdwijnt er opnieuw een meisje.
In het boek ga je steeds een dag terug in het verhaal. Ieder hoofdstuk is een dag ervoor. Dat vond ik super origineel en het maakte het boek heel spannend. Extra knap om dan het einde niet te verklappen als schrijver! Ik vond het boek súper spannend en het einde kwam voor mij totaal onverwacht. Heel erg sterk! Megan heeft ook een heel fijne schrijfstijl. Bloedje spannend! En dat voor een debuut! Ik kan niet wachten op haar volgende boeken!
Origineel: Ja! Omdat je steeds een hoofdstuk verder terug in de tijd gaat.
Personages: Heel sterk!
Spannend: Ja, tot op het einde weet je niet hoe het afloopt!
Irritaties: Alleen dat ik op een gegeven moment niet verder terug wilde in de tijd. Ik wilde weten hoe het afliep!
Aanrader: Ja!!!
★★★★★
Helemaal het einde
Auteurs: Lisette Jonkman
Verschenen in: 2017
Serie: geen
Genre: roman/chicklit
Aantal pagina’s: 480
EINDELIJK kwam dan toch het nieuwe boek van Lis uit! Als echte Lisette-fan kon ik niet wachten en het wachten werd beloond met een 480 pagina’s tellende dikke chicklit. Hoppa! Toen ‘ie op de mat viel, begon ik ‘m meteen te lezen! Ik vind Helemaal het einde een beetje chicklit 2.0. Er komt namelijk niet alleen romantiek in voor, maar er worden ook heftige onderwerpen zoals een drugsverslaving aangesneden. Natuurlijk wel met de nodige humor (het blijft Lis, hè? 😉 ). Ik hou wel van de humoristische rauwheid van Helemaal het einde! Zeer verfrissend voor een chicklit! En je leert nog eens wat over drugs… #nerd
Met de hoofdpersoon, Roxy, had ik een haat-liefdeverhouding. Aan de ene kant had ik erg met haar te doen, maar aan de andere kant kon ik haar af en toe wel achter het behang plakken en wilde ik schreeuwen dat ze nou eindelijk eens met haar tengels van die drugs af moest blijven. Kortom: ik leek net Roxy’s moeder… Ik kan me voorstellen dat het er bij omstanders van een verslaafde in het echt net zo aan toe gaat.
Kortom: Helemaal het einde is het perfecte zomerboek en een mooie aanvulling op je Lisette-verzameling. Ik hoop alleen maar dat het volgende boek niet zolang op zich laat wachten 😉
(Nee, hoor, Lis, doe rustig aan, en wanneer gaan we nou weer taartjesdaten?)
Origineel: Ja, er worden heftige onderwerpen aangesneden voor chicklit. Verfrissend!
Personages: Met Roxy had ik een beetje een haat-liefdeverhouding. Aan de ene kant had ik het erg met haar te doen, aan de andere kant wilde ik haar graag een schop onder d’r kont geven!
Irritaties: Op den duur een beetje aan Roxy. Ik kon haar af en toe wel achter het behang plakken! Maar ik kon het ergens ook wel weer begrijpen. Argh, de strubbelingen van een lezer 😉
Aanrader: Ja! Het perfecte zomerboek!
★★★★☆
In het water
Auteurs: Paula Hawkins
Verschenen in: 2017
Serie: geen
Genre: thriller
Aantal pagina’s: 360
Het vorige boek van Paula – Het meisje in de trein – was echt een you love it or you hate it boek. De één was er lyrisch over (ik bijvoorbeeld!), de ander vond het helemaal niks. Het werd in ieder geval een bestseller en het boek is inmiddels verfilmd. Je snapt dat ik niet kon wachten op Paula’s nieuwe boek, In het water. Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen: ik vond het helemaal niks! Zoooo jammer! Het idee is op zich heel goed: er verdrinken allemaal vrouwen in de ‘verdrinkingspoel’ en de vraag is steeds wie de volgende zal zijn en waarom het gebeurt. Maar de uitwerking is bagger. Er zijn véél te veel personages en het wordt één onoverzichtelijke brei aan mensen. Ik kreeg er ook een kaartje bij met de stambomen van de personages (om terugbladeren te voorkomen), dat zegt al wel iets 😉 De hypnotiserende schrijfstijl die ik bij Het meisje in de trein zo spannend vol, vond ik nu vrij irritant. Ik heb ‘m uitgelezen, maar vond het helaas geen aanrader!
Origineel: Redelijk, het idee van de verdrinkingspoel is wel origineel.
Personages: Eén woord: INGEWIKKELD!
Spannend: Redelijk. Maar ik irriteerde me teveel om het echt spannend te vinden.
Irritaties: De brei aan personages en de ‘hypnotiserende’ schrijfstijl die iets té werd
Aanrader: Nee, helaas
★★☆☆☆
Heelmeester
Auteurs: Marcel Vaarmeijer
Verschenen in: 2017
Serie: dit is het tweede deel van de romanserie over zijn moeder, het eerste deel – Voor wie ik heb liefgehad – is één van mijn lievelingsboeken!
Genre: roman
Aantal pagina’s: 336
Heelmeester is het tweede deel van de romanserie over de moeder van Marcel. Het eerste deel – Voor wie ik heb liefgehad – is één van mijn lievelingsboeken en ik vond het werkelijk briljant! Je snapt dat de druk voor dit boek erg hoog was! Dit boek speelt zich af verder in het verleden (dus vóór de situatie die beschreven wordt in boek één). Daardoor kun je het ook prima los lezen, maar ik zou toch aanraden om Voor wie ik heb liefgehad eerst te lezen, anders worden er al dingen verklapt, die héél mooi beschreven worden in deel één.
Ik miste aan het begin en in het midden een beetje ‘het doel’ in het boek. Ik dacht: waar gaan we nou naartoe? De gebeurtenissen leken een beetje oppervlakkig, alsof er gewoon jaren werden ‘beschreven’ zonder dat er heel bijzondere dingen gebeurden. Uiteindelijk werd het duidelijk waar we naartoe gingen, maar wel vrij laat. Aan het einde duik je de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog weer in en dat vond ik erg goed. Daar had van mij nog wel uitgebreider beschreven mogen worden (en dat er dan een stukje van het begin afgehakt werd)!
De schrijfstijl van Marcel is er één van de kwestie: you love it or you hate it. Ik hoor duidelijk bij het eerste team! Ik moet eerlijk bekennen dat ik zijn vorige boeken (Voor wie ik heb liefgehad en De gloriedagen van Walter Gom) beter vond, maar alsnog is dit boek er één die je niet mag overslaan. Een aanrader voor Marcel-fans! Ik kan in ieder geval niet wachten op deel drie!
Origineel: Ja, heel erg! Marcel schrijft totaal anders dan andere schrijvers. Andere schrijfstijl, andere onderwerpen, niet vergelijkbaar!
Personages: Ik vond Himmel een leuk personage en Emma was een schatje! Louise vond ik iets minder leuk overkomen dan in het eerste deel.
Irritaties: Dat het ‘doel’ van het boek pas vrij laat tevoorschijn kwam.
Aanrader: Ja!
★★★★☆
♥ Mariek
Deze recensies bevatten affiliate links.