Nietsvermoedend rijden we door Kroatië, op weg naar Montenegro. Ineens zien we zo’n heerlijk bruin bord langs de weg (bruine borden staat voor ‘leuke bezienswaardigheden’ en zijn dus altijd welkom). Volgens het bord bevindt zich links van ons een leuke grot. In Bosnië. Laten wij nou gék zijn op grotten. We kijken elkaar eens aan. ‘Bosnië… dat klinkt best tof,’ zeg ik. Geerts ogen glinsteren. Hij geeft een zwieper aan het stuur en dan zijn we op weg naar Bosnië. Kijk, dáárom houd ik zo van op de bonnefooi reizen.
Werden we eerder bij élke grensovergang ondervraagd (inclusief het openmaken van onze dichte bus), in de bergen van Bosnië doen ze niet zo moeilijk (in het dal wel). De jongen in het hokje bij de slagboom kijkt heel boos, maar steekt een keer vriendelijk zijn hand op als hij ons ziet aankomen en doet de slagboom omhoog. We kijken elkaar lachend aan en vervolgen onze tocht. Tot zover bevalt Bosnië ons wel. Zo erg zelfs, dat we later besluiten terug te gaan en verder door Bosnië te reizen.
Als we bij de plaats van bestemming zijn aangekomen, bedenken we ons ineens dat we helemaal geen Marken hebben. We staan in de middle of nowhere. Om ons heen bevinden zich alleen de grot en het restaurant (waar die z’n winst vandaan haalt?). Bij de grot zitten twee vrolijke dames te wachten, die bijzonder goed Engels spreken. Het is geen probleem dat we geen Marken hebben; ze betalen ons gewoon terug in Kroatische Kuna’s. Maar, zo vertellen ze, ze hebben eigenlijk niet zo’n zin om ons rond te leiden. Daarbij zijn we nog jong en dus vinden ze dat we maar alleen de grot in moeten. Vinden we dat goed?
Eh… Ik kijk Geert benauwd aan. Hij haalt z’n schouders op. ‘Ja hoor, best!’ We trekken wat warmere kleren aan (de bijnaam van de grot is ‘winderige grot’) en zetten een helm op ons hoofd. Eén van de vrouwen drukt een zaklantaarn in onze handen, ‘voor het geval dat de elektriciteit uitvalt’ en de ander instrueert ons: ‘Don’t go left, don’t go right, it’s dangerous. Just go straight on!’ Met die woorden duwt ze ons richting de ingang. Ik haal snel mijn stiekem meegebrachte Go Pro uit mijn tasje. ‘Even snel een foto, Geert, voordat we de pijp uitgaan.’
Eenmaal in de grot voelen we ons echte ontdekkingsreizigers. Het is fantastisch! De grot zelf is mooi, maar de ervaring is geweldig. Het pad blijkt heel duidelijk aangegeven en – hoewel we even overwegen om tóch even links te kijken – we volgen het braaf. Pas op de terugweg komen we twee andere mensen tegen. Jammer, want de ervaring ‘alleen’ was zó leuk! Eenmaal bij de uitgang stuiteren we van plezier. Voor de uitgang staat een grotere groep te wachten op een gids. We verbazen ons erom dat hier überhaupt zoveel mensen komen en zijn blij dat we ze voor waren. Een grot in je eentje ontdekken is te gek! Bosnië, je hebt ons hart veroverd. Wij komen terug…
Beoordeling
Dat is tof om mee te maken!
Ah vet! Wat een mazzel! Gaaf zo alleen een grot verkennen.
Toffe ervaring! En fijn dat ’t pad ook écht goed te volgen was.
Super stoer! Al moest ik wel even aan die film The Decent denken haha
Tof!!! Ik houd van grotten. Mijn vriend heeft een aantal jaar rondleidingen gegeven in een grot in België en we zijn daar ook regelmatig met z’n tweetjes doorheen gekropen. Herken het gevoel direct bij het zien van jullie foto’s.
Dat klinkt echt heel vet! Zelf ontdekken lijkt me ook een stuk leuker dan met een gids 🙂
Leuk! Deze zomer ook in Bosnië geweest en ook gedonder gehad aan de grens. Prachtig land en geweldige natuur, ben niet in een grot geweest, maar jouw avontuur klinkt goed!