Jullie hebben er een behoorlijke tijd op moeten wachten, maar we moesten zóveel filmpjes maken voor klanten dat dit filmpje even bleef liggen. Maar… dat maakte het allemaal niet minder vet. 21 mei had ik namelijk een afspraak met NSA Stabilo op het vliegveld in Nijmegen. Een oud klasgenootje van me, Marjolein, is de scretaris van Stabilo en zij attendeerde me op de meevliegdag. Dat liet ik me natuurlijk geen tweede keer zeggen…
Toen ik aankwam, waren ze net bezig de vliegtuigen klaar te maken. Marjolein legde me uit wat er allemaal gebeurde en ik vond het maar wát interessant. Terwijl het vliegtuig op zijn plaats gereden werd, liepen wij naar de achterkant van het veld, waar we op zouden stijgen. Ik klom in het vliegtuig en Marjolein vertelde me nog wat over de metertjes die ik kon zien. De instructeur ging zitten, de plastic kap ging omlaag en we waren klaar om te gaan!
Het zweefvliegtuig zit vast aan een lier, die heel hard aan het vliegtuig trekt, waardoor hij omhoog gaat en opstijgt. Pas als je op een goede hoogte zit, koppel je het touw los (net als bij het paragliden). Het opstijgen gaat best wel hard, waardoor je helemaal achterin de stoel gedrukt wordt. In eerste instantie ‘voel’ je het vliegtuig even over de grond gaan, maar je stijgt al heel snel op. Later hoorde ik dat de meneer van de lier wel érg enthousiast was en we bijzonder snel opstegen, haha!
Eenmaal in de lucht hoor je dus níks meer. Super raar, maar zó mooi. Het is net of het niet echt is. Je hangt in de lucht en kan heel ver om je heen kijken. Zeker omdat de bovenkant van het vliegtuig helemaal bestaat uit ‘raam’.
Toen de instructeur vroeg of ik een scherpe bocht wilde maken, wist ik niet hoe snel ik JA moest roepen. Dat had ik bij het zelf vliegen in het motorvliegtuig ook gedaan en dat was súper vet. Nou, ook dit stelde niet teleur. In het filmpje kun je zien (vanaf 1.03 min.) hoe steil we naar de zijkant hingen. De vleugel staat – zeg maar – kaarsrecht naar beneden. VET!
En toen kwam het. ‘Wil je ook een steile overtrek doen,’ vroeg de instructeur. Een steile overtrek? Wist ik veel wat dat was. ‘Ja hoor,’ riep mijn mond al, voordat ik erover na kon denken. Heel even leek het alsof we stil ‘stonden’ met het vliegtuig. Vervolgens ‘viel’ de neus naar beneden, waardoor ik recht vooruit naar de grond kon kijken. Ik voelde zo’n gekke kriebel in mijn buik en *poef* we kwamen weer omhoog, totdat we weer normaal vlogen. Hoé VET! Ik heb de hele vlucht héél breed gelachen.
Toen ik beneden kwam, bleken de mensen op de grond tijdens de kunstjes dingen geroepen te hebben als: ‘wil hij soms dat ze nooit meer durft te vliegen?‘ Zal lekker rustgevend geweest zijn voor Geert, die beneden stond, haha! Mij maakt het allemaal niet uit; ik vond het geweldig! Zweefvliegen is écht een aanrader. Wanneer mag ik weer?
Leuk! Hier had m’n vriend het laatst ook heeel enthousiast over dus misschien gaan wij ook nog eens 🙂
Echt gaaf! Ik denk wel dat ik een beetje draaierig in mijn buik zou worden…
Gaaf filmpje, maar een nog gaver T- shirt 🙂