Kijk, ik blijf drijven! Met mijn teenslippers aan.
Ze zeggen dat het nemen van een modderbad goed voor je is. Ik heb daar zo mijn twijfels bij. Die twijfels ontstonden toen we in Roemenië bij een plek stonden waar we volgens de campingeigenaar lekker konden zwemmen in een paar meren. Toen we de auto uitstapten, was het eerste wat ik dacht niet ‘hmmm, lekker, zwemmen!’ maar ‘allejezus wat stinkt het hier’. Ken je die zwavellucht die ook in IJsland schijnt te hangen? Nee? Nou, denk dan maar aan rotte eieren. Hmmm, lekker, zwemmen.
Na een kleine discussie (‘Ik wil niet’, ‘Ik ook niet’, ‘Maar wat gaan we dan doen, het regent?’, ‘Geen idee’, ‘Oké, we gaan toch’, ‘Mijn comfort zone ligt hier en dit ligt ongeveer HIER’) besloten we toch naar binnen te gaan. In het ergste geval waren we een paar euro armer en een ervaring rijker. Na binnenkomst stuurde ik Geert direct weer terug naar de auto, want mijn teenslippers lagen daar nog en ik ging écht niet met blote voeten in dat smerige water.
Toen ik me omgekleed had achter een aftands scherm en we onze waardevolle spullen náást de trap van het zwembad legden omdat we geen idee hadden waar de locals hun spullen bewaarden, betraden we het eerste meer. Het water zag er een beetje smerig uit, maar het was wel warm en toen we er eenmaal achter kwamen dat we door het vele zout bleven drijven, hadden we het eerstvolgende halfuur lol met onszelf, het water en de GoPro.
O wat hebben we er zin in!
Jep, het water is zwart.
Geerts blik. Wat een emotie.
Zo. Lekker schoon gespoeld.
Toen we ineens overal mensen zagen die compleet zwart zagen van de modder besloten we dat dit maar één grote ‘uit onze comfort’-zone trip moest worden. Wij gingen ook in een modderbad! Vol goede moed liepen we naar een ander meer en smeerden ons in met iets wat maar het beste als drek omschreven kan worden. Smerige, olie-achtige drek, die Geerts zwembroek met witte blokjes meteen omtoverde iets waar geen enkel Wit, witter, witst wasmiddel tegenop kan.
Geert betrad het bad als eerste. Hij keek zó smerig dat ik meteen de slappe lach had. ‘Het voelt alsof ik in een warme soep met stukjes drijf,’ was zijn conclusie. Hij bleek gelijk te hebben. Het was ZO SMERIG dat ik er gewoon geen woorden voor heb. We hebben ons een scheur gelachen, totdat we erachter kwamen dat er alleen douches met ijswater waren en wij inmiddels hetzelfde roken als het water.
Het kostte me letterlijk twintig handwasjes om onze zwemkleding enigszins toonbaar te maken. Maar een ervaring was het wel.
Hahaha!
Zeg dat wel!
In de Eifel heb je van die zwavelbronnen, als ik er aan denk hoe die ruiken blehhh.
Ja, het stinkt echt vreselijk!
Heee wat leuk! Ik heb dit, vreemd genoeg, ook altijd eens willen doen! Ik hou er wel van om uit m’n comfort zone te komen haha. Heb je er nu eigenlijk iets “positiefs” aan overgehouden als in, voelt je lichaam zachter aan? Haha want na al die moeite om je badkleding terug schoon te krijgen..
Ehh ik zou graag willen zeggen dat ik een super zacht huidje had erna, maar nee, sorry 😉
Haha geniaal beschreven! :’) en die blikken zijn echt onbetaalbaar ;p Hadden jullie daarna nou daadwerkelijk een babyhuidje? 😉
Nee. Gewoon nee. Hahaha! Vooral een smerig huidje.