Join the club
Nou, in dat geval kan ik zeggen: welkom bij de club. Is het echt zo erg? Eigenlijk wel. In fases vind ik sporten best leuk. Ik kan bijvoorbeeld erg genieten van wielrennen. Maar dan wel pas als ik al op de fiets zit, het lekker weer is en ik net een heuvel heb beklommen en een mooi uitzicht heb. Op het moment dat ik mijn kleren aan moet trekken, denk ik heeeeeule andere dingen. Als dat moment er überhaupt al komt.
Gééf me dat gen!
Ik bewonder mensen die oprecht van sporten houden, zoals Geert. Echt. Ik wou dat ik ook maar een pietsje van dat gen had. Niet meegekregen (en bedankt, hè?). Ik sport puur voor het resultaat: sterker worden, meer conditie krijgen (erg fijn als je astma hebt) en afvallen. Ik ben altijd blij als het erop zit, maar echt… ik ben zooooo’n uitsteller. Ik zie er gewoon altijd tegenop. Omdat ik ga zweten. Omdat ik kapot ga. Is ook lekker, weet ik wel, maar van tevoren denk ik: neeeeeeeeeee. En dat schuldgevoel, hè? HEUL ERG.
Ik stort hopeloos ter aarde
Ook omdat ik het niet goed kan, hoor. Ik heb een re-de-lijke conditie (zeker als je het vergelijkt met een paar jaar terug), redelijk sterke bovenbenen (allemaal in verhouding, hè? Ga me niet vergelijken met anderen, want dat wordt niks), maar verder nul kracht. Push-ups? Ik ben al blij als ik vijf centimeter met een rechte rug naar beneden zak. Eén cm verder en ik stort hopeloos ter aarde.
Bloedneus werpen
Maar sport is ook vooral leuk in teamverband, zeggen ze dan. Nou. In mijn geval niet. Geloof me. Mij wil je niet in je team hebben. Vroeger, op de basis- en middelbare school, werd ik nog net niet als laatste gekozen, maar dat had meer met medelijden te maken, dan met mijn balgevoel. Ik mocht mijn bril niet op met gymmen (ja, begin maar vast te lachen) en het gebeurde serieus regelmatig dat er iemand een bloedneus kreeg door mijn geweldige balworp. Om maar niet te spreken van de keren dat ik zélf een bal tegen mijn snuffert kreeg, omdat ik ‘m niet zag aankomen. Ik kan me nog herinneren dat ik met turnen één keer bij de ‘goede groep’ mocht. Nou, dat ik dat nog weet, zegt wel genoeg, toch?
Ik ben gewoon niet sportief
Ik heb van alles geprobeerd: gym, ballet, stijldansen, hardlopen, wielrennen, squashen, fitness, noem maar op. Na een jarenlange studie ben ik erachter: ik ben gewoon niet zo sportief. Ik vind er – zeg maar – geen reet aan. Sterker nog: de dagen dat ik sport háát, zijn sterker vertegenwoordigt dan dat ik er ietsjepietsje zin in heb. Terwijl ik soms ook op kan staan en ineens kan denken: ik ga eens even een workout doen. Soms, hè? Is misschien drie keer voorgekomen.
Maar het moet…
Maar… moraal van het verhaal: het effect van sporten is te groot om het niet te doen. Ik MOET gewoon sporten. Omdat het nadien erg fijn is, je conditie er zoveel beter van wordt, je er sterker van wordt én je ervan afvalt. Dus ik ga aan het sporten. Ik moet écht meer sporten. Ik doe mijn best. Echt. Maar… ik hoop zo dat iemand zich in dit verhaal herkent en zegt: ach meid, je bent niet de enige. Want de bloedfanatieke sporters kijken me na zo’n verhaal aan en zeggen: maar het is zo fijn!
Kan wel zijn. Maar niet bij mij. Ik heb gewoon andere kwaliteiten. Zeg maar. En dan wisten aaaaaal mijn gymdocenten vroeger ook al (Nog bedankt, hè? Ik zal geen namen noemen.).
[dot_recommends]
Ik heb wel van die periodes dat ik heel lang sport en dan opeens 2 weken niet. Bij mij is het vaak alles of niet. De afgelopen week gaat t lekker!
Gelukkig, houden zo!
Haha, geweldig Marieke! Dit had ik echt een paar jaar terug zelf kunnen schrijven! Ik was ook zo iemand die altijd als net-niet-laatste gekozen werd met gym. Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat ik toch geen hekel heb aan sport, maar wel aan sporten in teamverband en aan ELKE sport die met een bal te maken heeft. Dus ik ga gewoon hardlopen, spinnen, boxen en naar yoga en clubpower (soort krachttraining, maar dan in een groep op muziek). En dan vind ik het wel leuk gelukkig :). Want stiekem is sporten toch best wel fijn (vooral naderhand wanneer je dood op de bank ploft en helemaal niets meer hoeft te doen haha).
Klopt, achteraf is het leuk. Maar die achteraf komt niet zo vaak, als vooraf niet lukt… 🙁 Yoga wil ik ook nog proberen. Misschien is dat wat.
Zooooooo herkenbaar uit mijn jeugd én je zou zo maar eens mijn dochter kunnen zijn. Ach ja , je kunt niet alles hebben in je leven, toch!?
Precies. Guess what. IK BEN JE DOCHTER =D
Je schrijft het gen van thuis uit niet meegekregen te hebben. Dit snap ik niet helemaal. Ik loop ELKE DAG. Weliswaar naar de auto, maar toch. Weet je hoeveel sporters er geblesseerd raken.
Hahahahaha, goed zo, pap. Lekker rustig aan doen.
Ik ken het wel hoor. Bij mij gaat het inderdaad ook in periodes. Soms zit ik er helemaal in, en de laatste tijd helemaal niet. Dan doe ik maar een workout van 5 of 10 minuten. Beter dan niets, maar je voelt je dan toch schuldig 😛
Ik ken het 🙁 Schuld is killing.
Als sporten niet gezond zou zijn dan zou ik het inderdaad ook liever niet doen. Maar het laat me achteraf wel altijd fijner voelen. Helaas heb ik ook periodes waarin ik niet meer weet hoe dat fijne gevoel voelt en dat ik dus gewoon liever lui dan moe ben.
Ik herken het helemaal!
Ik herken je verhaal ook, maar bij mij is het de laatste tijd wel omgeslagen. Volgens mij is sporten een gewoonte die je langzaam aan moet leren. Dat kost veel tijd, pijn en moeite haha ;). Maar uiteindelijk kan je niet zonder. Zelf ben ik sinds kort naast fitness ook gaan zwemmen, dat is leuk joh! En dan niet zo serieus baantjes gaan zwemmen maar het liefst met iemand samen gaan en kletsen, beetje dollen in het water, buikspieroefeningen onder water doen etc. Zo’n lol-element helpt mij wel.
Ja, zwemmen vind ik ook leuk! Maar ik had dus een paar maanden geleden zo’n studentenkaart waarmee ik kon zwemmen en toen ben ik WEL 2 x geweest en beiden keren kon het niet. (Eén keer vrouwenavond en Geert was mee en één keer… weet ik niet meer).
Ik kom ‘die ene’ gymdocent met die mooie bloemetjesleggings nog best eens tegen in de trein en in de stad. Dan heb ik soms de behoefte om naar haar toe te lopen en te zeggen: ‘weet u wel dat ik tegenwoordig wél sport!’ maar ja, dan denk ik er weer aan dat zij voor de lol een marathon gaat lopen… en dan telt wat ik doe ook niet meer mee xD.
Maar die kanaalloop kunnen we nu makkelijk aan 😉
(En ik voel me ook super schuldig dat ik de hele tijd van die stomme excuses zit te bedenken:
– ja maar ik heb een deadline om vijf uur (en het is nu tien uur ’s ochtends dus ik heb nog ‘maar’ 7 uur)
– het is koud
– ik kan niet op de wii want die zit niet aangesloten in de TV en dan moet ik al die stekkertjes (wel 3?) er eerst in doen en de batterijen van het balance board zijn op
– etc
doei)
OH IK HERKEN DIT ZO. Vooral die excuses. Maar die gymdocent… argh! Ik heb nog trauma’s van haar. Aan het begin van het jaar deed ze altijd zo’n rondje met ‘wie doet welke sport’ en dan moest ik altijd zeggen: eh… ik doe niks. Eén jaar deed ik stijldansen en dacht ik: nu kan ik wat zeggen! En toen vroeg ze het niet 🙁
Zo en of ik dit herken.
Deze week moet ik me echt naar die crosstrainer toe slepen:p. (na mijn tegenvallende weegmoment)
Maar ik heb een Doel te halen, samen met jullie
En dat zal ik halen ook!!;) al valt Het niet altijd mee;)
Ik heb ook echt periode’s dat ik echt leuk vind om te sporten maar de moed kan me ook zo weer in de schoenen zakken.
Maar als we ons doelen willen halen hoort het erbij.
Dus sleep je naar de sport kleding toe, trek Het aan (soms heb ik daar al geen zijn in maar als in eenmaal aan het sporten ben ga ik ervoor), en ga ervoor.
Zoek een sport (activiteit) die je leuk vind!
Dan zal je zien dat het al makkelijker is om vol te houden
Ja als ik eenmaal bezig ben, gaat het wel. Alhoewel. Dan ben ik aan het hardlopen en dan denk ik: WAAROM DOE IK DIT? Maar inderdaad: succeservaringen heb ik gelukkig ook 🙂
Zó herkenbaar…!
Ik vond het eerder wel leuk om te sporten, ik heb een aantal jaar op badminton gezeten en dat vond ik erg leuk. Maar wel voor de lol, en ik kreeg een nieuwe trainer en die pushte iedereen zó hard dat ik iedere keer helemaal gesloopt was halverwege de training (die dan nog een uur duurde…). Hij wilde dat iedereen competitie ging spelen en ik wilde het voor de lol doen. Nou, toen was ik er snel klaar mee…
Daarna heb ik nog een tijdje aan fitness gedaan maar dat vond ik helemaal niets aan. En hardlopen? Daar ga ik echt niet aan beginnen, haha. Ik ben te ongeduldig om het op te bouwen omdat ik weet dat ik momenteel helemaal niets vol hou :’) Dus tja, sporten is ook niet voor mij weggelegd. Ik kijk het liever op tv (: Of ga een eind wandelen, dat vind ik wél weer leuk.
Haha, wielrennen kijken. Daar ben ik héél goed in 😀
Haha, ik ben ook echt absoluut géén fanatiek sporter, maar ik kan dan ook niet zo streng voor mezelf zijn met afvallen want dat buikje zit er nou eenmaal en ja… dat hoort bij me en ik ben te lui om het weg te krijgen. Ik vind het moeilijk om te zien dat vrouwen zo streng voor zichzelf zijn puur om hun uiterlijk. Daarom doe ik gewoon wat ik leuk vind, wanneer ik daar zin in heb. Ik dans een keer in de week flamenco en als het even kan doe ik minstens een keer per week Bikram yoga. Hoop dat je er straks ook je balans in kunt vinden en dat je het wel wat leuker gaat vinden, want dan is het echt wel fijn 🙂
Ik hoop het ook Debby 🙂 Ik doe mijn best 🙂 En na december wil ik geen woord meer over ‘afvallen’ horen.
Herkenbaar!! Ik sport 5 uur per week in 3x maar ik moet me ook alle 3 de keren echt naar de sportschool/fysiotherapeuten slepen. Het is maar goed dat ik op afspraak sport, anders zou ik gewoon niet gaan. Maar ik heb er wel veel resultaat bij, ben in 4wkn tijd nu 4% vetpercentage kwijt!
Ja, afspraken maken werkt wel 🙂 En wat goed van je!
Ooh, wat is dit herkenbaar! Het meest verschrikkelijke vind ik dan ook nog eens dat ik mezelf juist continu vergelijk met anderen. Ik heb echt respect voor je, dat je jezelf (af en toe) toch nog tot sporten kunt zetten. Mij wil dat nog niet lukken…
Nou, bij mij valt dat ook wel mee, hoor 😉
Sportief ben ik ook niet. Toch handbalde ik vroeger vrij fanatiek en door de gezelligheid met mn vriendinnen vond ik dat heerlijk. Ik was dan uiteraard ook niet een van de beste van het team. Sinds ik ben gestopt met handbal, jaaaaren geleden is sporten voor mij ook n beetje weggevallen. Eik vind ik niks meer echt leuk. Ik heb een jaar getennist met mijn zus, gezellig ja maar dat was t dan ook. Hardlopen doe ik in vlagen, ik vind het wel lekker(achteraf) maar me er toe zetten.. pff dat is wat anders. En verder heb ik een abonnement bij de sportschool. Vorige week stelde iemand zich aan me voor, zo weinig kom ik er dus. Maaar groepslessen en dan vooral pilates vind ik heerlijk!
Zo, lang verhaal. Maar ook jij kunt sporten!!
Zeker, Joyce! Ik heb iets verzonnen en zal het vanmiddag met jullie delen!
wat leuk geschreven zeg en zo herkenbaar… het moet helaas
Jep.