COLUMN | De kaart voor oma

“Ja, ik bel even, want ik heb eens zitten denken, hè? Tja, nu ik ziek in bed lig, heb ik toch niets anders te doen. Hele theorieën bedenk ik, hoor. Maar eergisteren kreeg ik van Marieke een kaart. Had ik dat al gezegd? Ja? Oh, ik vond het zo lief. Echt iets voor Marieke. En Geert natuurlijk. Heel attent. Dat doet een mens goed.

Maar Marieke zei dat de kaart er zo lang over had gedaan. Kan natuurlijk, want ze bezorgen hier op maandag geen post meer. Heel onhandig, maar ja, dat krijg je. Niemand stuurt meer kaarten. Behalve Marieke natuurlijk. Maar ik vond dat de kaart er wel héél lang over had gedaan. Dus ik heb de envelop er nog eens bij gepakt, want die had ik bewaard. En er stond een soort goedkeuringsstempel op. Da’s toch raar?

En nou komt het, want weet je hoe die kaart eruit zag? Als een rotzooitje. De hoekjes van die envelop waren helemaal omgebogen. En Marieke had toch theezakjes in de kaart gestopt? Nou, die waren ook helemaal verfrommeld. Da’s niks voor Marieke. Nee, toch? Ja, precies, die plakt het altijd netjes op. Ze had er ook heel netjes bij geschreven. Het leek wel alsof de theezakjes uit het zakje waren gehaald en alsof één of andere onbenul ze weer terug had gefrommeld. Da’s toch niks voor Marieke? Nee.

Dus ik heb nog eens nagedacht en ik denk dat ik het weet. Ze dachten natuurlijk dat Marieke me… van dat spul stuurde. Ze hebben natuurlijk die kaart gecontroleerd. Daarom duurde het zo lang. En daarom stond die stempel erop. Want dat rommelige is niks voor Marieke. Wat denk jij?”

Beste 007. Als je ooit nog eens hulp nodig hebt. Mijn oma is your man. Moet je alleen wel even wachten tot ze weer beter is.

Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!