COLUMN | Wat ik óók had kunnen doen op zaterdagavond

Zoals je al in mijn diary kon lezen, waren wij afgelopen zaterdag in Zwolle, samen met met zwager en schoonzusje (je weet wel, die twee die afgelopen zomer naar Amerika gingen!). Het eerste plan was dat we ergens gingen dineren, maar toen kwam ineens de klankschaalmeditatie op mijn pad. Nou, ik kon dat teken uit het universum natuurlijk niet negeren (kuch), dus toen besloten we maar te gaan lunchen.

Gisteren opende ik nietsvermoedend mijn mailbox en trof daar een mailtje van mijn zwager aan. Een ingezonden column. Met de vriendelijke instructies om deze op Mariekevanwoesik.nl te plaatsen. Nou ja, dat kan geregeld worden natuurlijk. Want mijn liefste zwager en schoonzusje hadden een hartig woordje met me te spreken. Komt ‘ie:

‘Wat je ook had kunnen doen op zaterdag avond 22 februari 2014’

Lieve lezers en lezeressen van de blog van Marieke,

Zaterdag 22 februari hadden wij, schoonzusje en zwager van Marieke, een afspraakje met jullie favoriete blogster en haar vriendje Geert.

Omdat zij de laatste tijd erg druk zijn met het bedenken van de perfecte verre spannende vakantiebestemming hadden wij een leuk idee: We wilden lekker met z’n vieren een hapje gaan eten bij een oosters restaurant. Niet gewoon de Chinees maar iets spannenders: Thais of Indiaas. Zo zouden de lieve schatjes vast kunnen wennen aan de smaken van de potentiële vakantiebestemmingen en een nieuwe ervaring opdoen! Erg bucketlist verantwoord dachten we zo. Het liep anders… Marieke had opeens een nieuw plan: de u wel bekende klankschaalmeditatie kreeg voorrang! Als gevolg daarvan werd er niet gedineerd, maar werden we verzocht een geschikte lunchlocatie te zoeken (zie eerdere blog van Marieke).

Maaarrr, wij lieten ons geniale plan hier natuurlijk niet door verstoren. Daarom een kort verslagje van wat Marieke ook had kunnen doen in plaats van die gekke klankschaalmeditatie.

Door de koude avond fietsten wij rond half 7 naar het centrum van Zwolle. We hadden gereserveerd bij Indiaas restaurant Ghandi, een onooglijk restaurantje in een gek hoekje aan de Oude Vismarkt.

We werden welkom geheten door een hele aardige mevrouw met een stipje tussen haar wenkbrauwen, bestelden een lekker biertje en keken lang op de kaart. Veel voor ons onbekende gerechten. Uiteindelijk kozen we voor een klein voorgerechtje en hoofdgerechten met spannende namen (zie foto bonnetje). Het restaurant is niet zo groot maar zat helemaal vol. Er hangen grappige Indiase schilderijen van tijgers en de sfeer hangt er leuk bij.

Het eten was heel erg lekker, met allemaal spannende kruidige smaken en niet zo duur. Het werd op tafel gezet in schattige kleine pannetjes op een soort warmhoudplaat. We kregen er rijst bij en heel lekker naanbrood. Het toetje hebben we gedeeld, want we zaten al best vol. Het was zelfgemaakt mango-kokos-ijs. Heel apart en lekker zoet.

Ons rapportcijfer: Een 8! Ghandi, een aanrader voor wie eens in Zwolle verzeild raakt. Vergeet alleen niet te reserveren.

Na ruim twee uur tafelen hebben we spelletjes gedaan in ons stamkroegje.

Marieke, je hebt wat gemist!

Lieve zwager en schoonzus, zo te horen hebben jullie een heerlijke avond gehad! We spreken snel weer af en dan gaan we écht uiteten. Sterker nog, ik zet door de gehele dag een kruis in mijn agenda en zal alle tekenen uit het universum negeren. Check jullie inbox voor een nieuwe afspraak!

Benieuwd wat ik wél die bewuste zaterdagavond heb gedaan? Vanmiddag komt er een blog online over de beruchte klankschaalmeditatie!

Benieuwd wat we in Zwolle uitgespookt hebben? Daar komt mórgen een blog over online!

[dot_recommends]

Follow my blog with Bloglovin