Enjoy life. It’s beautiful.
Ik mag dan wel een Bucket List hebben en zoveel mogelijk dingen proberen te doen waar ik van droom, maar ik ben zeker geen heldin. Ik benijd mensen die grote risico’s durven te nemen, over een flinke (héle flinke) portie moed beschikken en die écht doen waar ze zin in hebben. Zoals mijn collega-blogger Daniëlle, die afgelopen zomer – samen met o.a. Leonie en mijzelf – een paar weken blogde voor LINDA.MEIDEN. Een vrolijk meisje met wie ik heerlijk gekletst heb in de bus terug naar huis. En met wie ik later (samen met Leonie) naar de lancering van LINDA.MEIDEN ging en nadien een terrasje opdook.
De Grote Crisis
Daarna hielden we contact via Facebook en dat was dan ook de plek waar ik ineens een geweldig bericht las. De Grote Crisis had toegeslagen en Daniëlle was er klaar mee. Ze schraapte al haar spaargeld bijeen, zette haar huur stop en boekte een enkeltje Azië. Wat ze daar precies ging doen? Tja, daar had ze zelf ook nog geen idee van. Maar daar ging het ook niet om.
Vol verbazing en bewondering las ik het bericht. ‘Ze gaat WAT doen?!’ riep ik door de kamer. Wat ontzettend gaaf! Maar… wat verschrikkelijk eng! Mijn hoofd draaide overuren. Wat als er iets gebeurt? Waar ging ze überhaupt slapen? En met wie? Wat bezielde haar in vredesnaam?
Dansen op het strand in Thailand
Maar Daniëlle was zo lief om een blog bij te houden (ze riep nog tegen me dat ze zichzelf digitaal ging begraven na LINDA., maar gelukkig is ze op tijd tot bekering gekomen) en ineens ging ik het begrijpen. Ze was gewoon op zoek naar geluk en het leven en dat vond ze in Azië. Want die Daniëlle, hè , die heeft ondertussen al meer gezien dan jij, ik en al onze familie bij elkaar. Dansen op het strand in Thailand, tempels bezoeken in Cambodja en zwemmen in een privé-zwembad van één of andere rijke gozer in Maleisië. Been there, done that. Nou ja, zij dan.
Live life to the max
Of ik jaloers ben op Daniëlle? Ja en nee. Ik zou dolgraag ook over zoveel lef bezitten en (samen met Geert) een enkeltje Verweggistan boeken, maar ik zou het leven hier zó missen. Bovendien: wat móét ik daar? Ja, genieten van het leven. Live life to the max. Dingen zien die je gezien móét hebben voordat je doodgaat. Zeker weten dat je herinneringen opbouwt die je nooit zult vergeten. Maar het leven hier is ook zo leuk. Ik kan jullie en mijn familie helemaal niet missen. En dus doe ik het met de verhalen van Daniëlle. Ik voel de kriebels in mijn buik bij het lezen van haar blogs en ik denk: potverdorie, wat is het leven toch goed. Hier. En nu.
Ha, wat grappig! Ik wist helemaal niet dat Daniëlle daar was. Ik had na haar stage bij Viva niets meer van haar vernomen. Wel ontzettend leuk dat ze dat gewoon doet. Tof!
Hihi, zo hoor je nog eens wat 😉
Leuk geschreven! Ik ken Daniëlle nog als blogger van Viva, zij is echt cool. Haar verhalen uit Azië lees ik ook met heel veel plezier, maar ik had al een tijd je niet op haar blog gekeken, dus ben meteen weer gegaan!
Hihi, ja hè? Een lekker gekke meid is het, maar echt wel heel gaaf wat ze doet!
Ik vind mezelf ook best stoer, nu ik hier in Engeland jouw blog zit te lezen.. !
Dat bén je ook, lieve Eem!! Heel erg stoer zelfs!
Ik hou het bij retourtjes, ik wil veel zien en doen, maar kom vooralsnog ook graag weer thuis 🙂