Orgaandonor
Elk jaar schrijf ik iets over de donorweek, omdat ik het belangrijk vind dat donor zijn meer onder de aandacht wordt gebracht. Mijn blog gaat over dingen doen voordat je dood gaat. Wensen, dromen, doen. Maar wat áls je dood gaat? Iedereen heeft daarbij zijn eigen beeld en verhaal. Sommigen geloven dat er na de dood iets is, anderen denken dat het daarna over is.
Ikzelf geloof dat ik na mijn dood niets meer aan mijn lichaam heb. Ik ben al vanaf mijn twaalfde orgaandonor. Ik weet nog heel goed dat ik naar de apotheek fietste om een aanvraag-formulier mee te nemen. Ik heb die keuze toen heel bewust gemaakt en sta er nog steeds 200% achter.
Tegenwoordig gaat het allemaal veel makkelijker en kun je binnen 2 minuten op jaofnee.nl aangeven of je donor wilt worden of niet. Het is belangrijk dat je jouw keuze invult, ook als je geen donor wilt worden. Veel Nederlanders hebben zich nog steeds niet geregistreerd. Die onduidelijkheid is voor nabestaan heel vervelend, want in zo’n geval moeten zij kiezen wat er met jouw organen gebeurt.
Je hoeft niet bang te zijn dat jouw organen niet goed zijn omdat je ongezond leeft en je kunt je keuze altijd wijzigen als je er later anders over denkt. De artsen laten je niet sneller doodgaan omdat je donor bent en je kunt ook aangeven welke organen je eventueel niet wilt doneren.
Heb je nog vragen of donor worden of wil je meer informatie? Klik dan even hier.
Mijn bloeddonor verhaal
In 2013 besloot ik ook bloeddonor te worden. Dat wilde ik al heel lang (het stond op mijn bucket list!) maar het ging niet echt van een leien dakje. De eerste keer werd ik helemaal niet lekker en ging Geert bijna out. Toen ik eindelijk goed geprikt was, liep mijn bloed veel te langzaam. Daarna ben ik nog een paar keer langs gekomen, maar telkens kwam ik niet door de keuring heen. Mijn waarden waren te laag. Het prikken ging niet goed. Of ik mocht überhaupt al niet komen omdat ik op reis was geweest.
Een paar weken geleden moest ik weer eens gewoon bloed prikken voor een allergietest. Weer lukte het niet. Mijn aderen liggen heel diep en door de eczeem is het lastig te zien waar er geprikt moet worden. Toen één arm blauw was, besloten we voor de andere arm te gaan. Uiteindelijk lukte het, maar toen ik vertelde dat ik bloeddonor was, schudde de vrouw haar hoofd.
Zij vond natuurlijk super goed dat ik donor was geworden, maar voor mijzelf bleek het minder goed te zijn. Elke keer dat je geprikt wordt, krijg je littekentjes op je aderen. Dat is niet zo erg, maar als je héél vaak geprikt wordt (zoals mensen die héél ziek zijn) dan kan het op een gegeven moment zelfs onmogelijk worden om op die plek nog geprikt te worden. Dan zijn er nog genoeg andere plekken waar ze je kunnen prikken, maar makkelijk is dat niet.
Omdat ik nu al zo lastig te prikken ben en mijn bloed te langzaam loopt, leek het de vrouw beter als ik geen donor meer zou zijn. Om mijn eigen arm te sparen, want wie weet hoe vaak daar nog geprikt moet worden. Ik vond het oprecht heel jammer dat ik mezelf weer uit moest schrijven, maar als je naar meer dan een jaar pas één keer een beetje hebt kunnen doneren, dan heeft het niet veel zin. Ik ga mijn medemens wel op een andere manier blij maken.
Toch is bloed doneren heel belangrijk. Er worden levens mee gered! Wil jij donor worden? Hier kun je je inschrijven.
Heb jij al aangegeven wat je wilt op JA of NEE.nl?
Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!
Goed dat je dit artikel schrijft! Ik ben zowel orgaan- als bloeddonor, toevallig heb ik gisteravond nog bloed gedoneerd. Vind inderdaad ook dat als je kan doneren, en het niet slecht is voor je eigen gezondheid, je het eigenlijk ‘moet’ doen. Zelf vind je het ook fijn als je bloed ontvangt als je bijv. een ongeluk krijgt.
Vervelend dat je niet mag doneren, want ik kan me voorstellen dat je het heel graag wil. Maar je eigen gezondheid gaat voor! 🙂
Ik ben het helemaal met je eens wat betreft ‘moeten’ doneren. Wat mij betreft mogen ze hetzelfde systeem als in België invoeren; iedereen is automatisch donor, tenzij je aangeeft het niet te willen zijn.
Ik ben al heel lang donor en sta daar volledig achter. Ik geloof ook niet dat je na je dood nog iets aan je organen hebt, als ik zelf een donororgaan nodig zou hebben zou ik ook superblij zijn als iemand iets zou afstaan om mijn leven te verlengen dus daarom ben ik donor!
Ik ben ook een tijdje bloeddonor geweest, maar had ook steeds te lage waarden en er zat hier geen prikpost in de buurt dus moest ik steeds reizen, daarom ben ik ook gestopt daarmee.
Die waarden zijn irritant, hè? 🙁
Ik ben ook zowel orgaan- als bloeddonor, het belangrijk dat je mede mens kan helpen, je wilt toch immers als je het zelf nodig hebt ook zo snel mogelijk krijgen.
Verder ben ik nog steeds van mening dat de regel qua donor veranderd moet worden: Je bent donor tot dat je hetzelf veranderd.
Vervelend dat je zelf geen bloed meer mag donoren, terwijl eigenlijk graag zou willen. Maar je eigen gezondheid staat voorop!
Helemaal mee eens. Die regel (donor totdat je aangeeft dat je het niet wilt zijn) is er in België ook!
Ik reageer niet zo snel, ben wat dat betreft een happy gluurder 😉 toch wilde ik hier even op reageren. Ik ben namelijk alle bloeddonoren, of het nou eenmalig is of iedere maand, ontzettend dankbaar. Dankzij bloeddonoren kan mijn vader behandeld worden tegen acute leukemie. Dat wil niet zeggen dat hij het gaat overleven of dat hij hier ongeschonden uit zal komen. Maar het feit dat er bloed gedoneerd is, zorgt ervoor dat hij een káns heeft. Dat hij niet met een valse start hoeft te beginnen en dat hij met goede bloedwaarden een nieuwe chemokuur in kan. Dus, voor iedereen die twijfelt: doen! Ik ben jullie ontzettend dankbaar!!
Wat een super lieve reactie, Jo. Dank je wel! Dat is de reden waarvoor ik het deed, inderdaad. Hopelijk melden een heleboel andere mensen – die wél kunnen doneren – zich aan!!! En ontzettend veel beterschap voor je vader gewenst.
Hoi, ben jarenlang donor geweest, later vanwege speciaal bloed voor baby’s (AB neg) plasmafarese gaan doen. Totdat er beslist werd na 120 donaties dat ik geen bloed meer mocht geven vanwege een bloedtransfusie 20 jaar geleden. Dus al wil je graag, ’t mag/kan niet altijd.
Nee, dat is jammer, hè? 🙁
Goed artikel, tof dat je hierover schrijft! Ik ben bloeddonor en gewoon donor sinds 2008. Bewuste keuze ook inderdaad :). Mijn vriend heeft een paar jaar geleden een hoornvlies gekregen en daarom ben ik er nóg bewuster over gaan nadenken en kan ik het iedereen aanraden om ‘ja’ in te vullen.
Fijn dat dat kon, Stephanie!
Dat is ook de reden waarom drugsgebruikers die spuiten op een gegeven moment niet meer geprikt kunnen worden. Als je dan ziek wordt, wat toch snel gebeurd als je drugs gebruikt, dan gaat bloedonderzoek bijna niet. Hoewel (ex-)verslaafden vaak wel weten waar ze nog kunnen prikken en dan zelf prikken, al is dat eigenlijk niet toegestaan.
oooo ja! Ik heb geen verstand van drugs 😉
Ik ben al een jaar of 14 orgaandonor en daar sta ik nog steeds volledig achter. Een mooi idee om na je dood iemands leven te kunnen redden. Bloeddonor zou perfect voor me zijn, ik ben 0- en daar hebben ze veel aan. Maar vanwege m’n chronische ziekte mag ik niet. Helaas!
He wat rot 🙁