Dus ik ben weer aan het hardlopen

Zo rond oktober/november vorig jaar begon ik weer met hardlopen. Dat ging best lekker, maar ik zag het nog niet zitten om voor 3,5 week Thailand, Laos & Cambodja nog een wedstrijd te lopen. Geert wel, die liep ‘even’ een halve marathon in z’n eentje (want we moesten een bruiloft filmen op de dag van de wedstrijd). Zo knap! Na onze reis gingen we weer verder met hardlopen, maar natuurlijk moesten we wel weer gaan opbouwen. Geeft niks, dat hoort erbij. Maar opbouwen gaat bij mij altijd zooooo sloom.

Laaaangzaam opbouwen

Ik heb astma, dus hardlopen is hartstikke goed voor me, maar ik kan ook echt goed last hebben van mijn longen. Daarbij wil mijn knie graag dat ik niet te hard van stapel loop en dus besloot ik – zeker na het lezen van Annemerels boek – dat ik nu eens écht niet te hard van stapel ging lopen. Ik ging het laaaangzaam opbouwen. Een paar weken telkens 3 km op verschillende snelheden, een paar weken 4 km op verschillende snelheden en nu… zijn we toe aan de 5 km. En dat vind ik een beetje eng.

Bergrace by night

Een paar weken geleden begon vriendinnetje Inge over de Bergrace by night, een race van 5,6 km (eindigend op een heuvel…) die je ’s avonds loopt en waarbij je omringd wordt door lichtjes. Super leuk! In mijn enthousiasme riep ik meteen dat ik ook wel mee wilde lopen en Geert zag het ook wel zitten. Inges vriend Sven wilde wel de tassenpost en het aanmoedigingsteam in één zijn, dus al met al was het een topplan. Oké, dat is het nog steeds, maar het is al over minder dan 2 weken, dus nu beginnen de zenuwen te komen.

Je gaat jezelf toch dingen opleggen

Dat slaat natuurlijk nergens op, want ik doe mee voor de lol en hoef helemaal niet onder een bepaalde tijd te eindigen. Maar je gaat jezelf toch dingen opleggen. Ik tenminste wel. Ik kan niet goed inschatten hoe snel ik zal zijn, omdat het a) geen ronde 5 km is, maar 5,6 km, b) eindigt op een heuvel en c) ik nooit ’s avonds laat loop en de race begint om 21.30 uur. Maar als ik ver boven de 40 minuten eindig, ben ik toch niet blij…

Ik ben gewoon een beetje zenuwachtig

Wat is nou eigenlijk het punt van deze blog? Nou, vandaag staat er een 5 km op wedstrijdtempo op het programma, om te kijken hoe ik ervoor sta. EN DAAR HEB IK GEEN ZIN IN. Want je wéét dat je kapot gaat. Je wéét dat je onderweg 1000 keer gaat denken: ‘Bij die lantaarnpaal kap ik ermee’ En je wéét dat je toch door zal gaan. En dan maar hopen dat de tijd een beetje meevalt.

Ik ga in ieder geval Inges strategie uitproberen: gewoon lekker hard rennen en dat je dan van jezelf wél tussendoor een paar ministukjes mag lopen. Want dat blijk ik uiteindelijk dus veel sneller te zijn dan wanneer ik van mezelf aan één stuk door moet blijven lopen.

Wish me luck. Na het schrijven van dit blogje is m’n ontbijt wel zo ongeveer gezakt, dus ik ga ervoor! 5 km. ARGH! (Benieuwd hoe het ging? Ik zal zo wel een Instagram-update de wereld in gooien.)

♥ Mariek

VOLG MIJ OP BLOGLOVIN, TWITTER, FACEBOOK & INSTAGRAM VOOR DAGELIJKSE UPDATES!