Ik wil schrijven
Ik wist altijd precies wat ik wilde. Al sinds ik de schrijfwedstrijd van Fancy won op mijn zestiende wil ik schrijven. Ik ontdekte mijn passie, kreeg ambitie en werkte bewust en onbewust altijd keihard aan mijn doel: schrijven. Beetje bij beetje ontdekte ik meer van mijn passie. Ik kwam in aanraking met het fenomeen bloggen en wist al snel: dat wilde ik ook. Altijd. Overal.
Bikkelen
Later kwam daar het filmen bij en startte ik samen met Geert mijn eigen bedrijf. Omdat we ook nog studeerden, was het flink aanpoten, maar daar genoot ik van. Ik wist waar ik naartoe wilde (fulltime leven van mijn bedrijf en veel schrijven) en dat maakte het extra leuk om naar dit doel toe te werken. Toen ik afgelopen juni afstudeerde was ik de koning te rijk. Eindelijk. Na jaren hard bikkelen was het tijd voor mij en mijn doel.
Fulltime van ons bedrijf leven
We besloten fulltime van ons bedrijf te gaan leven en gelukkig lukte dat ook nog. Daar ben ik nog altijd héél dankbaar voor (en ik kan het nog steeds niet geloven), maar daar hebben we ook hard voor gewerkt. En we werken er nog steeds heel hard voor. Met succes, want het bedrijf loopt hártstikke goed. Maar er is één ding veranderd. Ik zit niet meer op school, dus heb ineens meer tijd ‘over’ om te werken aan mijn passie.
Geen voldoening
Ik wilde vooral meer schrijven (naast het bedrijf) en dus is dat wat ik ging doen. Ik verwachtte gigantisch veel tijd in mijn blog te kunnen steken, mijn bezoekersaantallen omhoog te krikken en stukje bij beetje te groeien. Maar wat bleek na een paar maanden? Ik haal er te weinig voldoening uit om 30 uur per week alleen maar te bloggen, ga daardoor veel minder efficiënt werken en doe uiteindelijk evenveel als wat ik hiervoor in veel minder tijd deed.
Niet reëel
Ik verdien bijna niks aan mijn blog (als ik alleen hiervan zou moeten leven, kan ik beter vast een verhuisdoos van zolder plukken en een leuke brug uitzoeken) en steek er daarom relatief véél te veel tijd in. Natuurlijk draait bloggen absoluut niet om het geld (joh, ik blogde 3 jaar zonder één reactie te krijgen, laat staan geld) maar dan is het ook niet helemaal reëel om er vervolgens 30 uur in de week mee bezig te zijn. Of te doen alsof je ermee bezig bent en vervolgens afgeleid worden door alles wat voorbij komt (want je hebt toch tijd zat).
Filmen
Lang verhaal kort: na jaren hard werken blijkt het fulltime bloggen ‘m toch niet te worden. Absoluut niet voor het geld. Maar ook niet voor de tijd. En het filmen dan? Daar ben je toch ook veel mee bezig. Ja! Dat vind ik geweldig, maar als het filmen (een paar dagen in de week) klaar is, is het tijd voor het monteren en dat doet Geert. In de tussentijd zit ik dus te bloggen. Vandaar.
WAT ZEUR IK NOU?
Wat absoluut niet wil zeggen dat ik mijn doel niet behaald heb. Ik leef van mijn bedrijf (waar ik nog steeds ongelooflijk dankbaar voor ben), heb een super lieve, geweldige vriend, ben net verhuisd naar een groot hoekhuis, heb lieve vrienden, ga veel op reis en de wereld heeft op dit moment veel grotere problemen… En het is niet dat ik niet gelukkig ben, want ik ben gelukkiger dan ooit. DUS HALLO, WAT ZEUR IK DAN? Is het dan voor mezelf gewoon niet goed genoeg? Is dat het? Ik heb geen idee. Dat is het hele probleem. Ik heb geen flauw idee. Ik mis iets. Ik doe maar wat. En daar houd ik niet van.
Ik weet niet wat ik wil
Diegene die altijd zo goed wist wat ze wilde, weet het nu zelf even niet zo goed meer. Ik heb het gevoel dat ik iets moet. Iets waar ik voldoening uit haal. Een nieuwe schrijfopdracht. Een cursus. Eén van de andere duizenden ideeën die ik al bedacht heb en die op me liggen te wachten. Maar ik weet even niet wat ik wil.
De wereld verbeteren
Is dat iets van deze generatie? Het per se willen? Dromen achterna gaan? Roepen dat ze in het nu willen leven, maar tegelijkertijd wel ambitie achterna willen streven? Niet gewoon kunnen denken dat een rustig leven ook oké is? Altijd een doel voor ogen willen hebben? De wereld verbeteren of iets anders cools en baanbrekends doen? Of ben ik gewoon een ambitieuze zeikerd?
Spirituele reis ’s Nachts bloggen
Wat het ook is, er moet een oplossing komen. Dat is duidelijk. Ik ben verdorie 23! Ik heb weinig behoefte aan een spirituele reis naar India om mezelf opnieuw te leren ontdekken terwijl ik chai thee drink in een yogahouding (hoewel: als jou het leuk lijkt, ga het dan in vredesnaam doen. Of boek een enkeltje Azië, zoals collega quarterlife crisisenaar Daniëlle deed), maar feit is dat ik in een (kleine!) dip zit en dit nu om 01.00 uur ’s nachts zit te typen in mijn pyjama, omdat ik niet kan slapen. En ik ga er iets aan doen.
Ik neem je mee in mijn zoektocht naar geluk. Ik ga iets tofs/geweldigs/te doen zoeken en bloggen over mijn quarterlife crisis. Lees het. Of niet.
Edit: Ah lieverds, bedankt voor jullie reacties. Er wordt geopperd dat ik deeltijd juf kan worden. Ik snap het idee, maar dat is geen optie; zóveel tijd heb ik nou ook weer niet over, haha!
Marieke, blijf in jezelf en in en met Geert geloven in hetgeen je als doel wilt bereiken. Desnoods wordt je de deeltijd-juf-die-wekelijks-blogt-over-haar-leven-als-juf-blogger en laat je Geert de filmpjes erover maken.
Ikzelf geloof in de doelen die ik wil bereiken en als het niet lukt, jammer dan. Ik stel mijn doel dan bij en ga het bijgestelde doel wel proberen te bereiken.
En nu ga ik zelf nog een uur slapen. ..
Fijne vrijdag!
Slaap lekker 😉
Kan je niet een duo baan voor de klas zoeken? Of kost dat dan weer te veel tijd? 😉
Haha ja, dat kost teveel tijd 😉 Maar lief dat je meedenkt.
Vervelend zeg. Zelf herken ik het niet, dus ik kan je niet helpen. Ik hoop alleen dat je jezelf niet uit het oog verliest en snel weet wat je wilt!
Ik herken het ook niet, Patricia, dat is het rare, haha! 😉 Maar dat gaat helemaal goed komen, hoor.
Dit is zo vervelend, ik kan me precies voorstellen hoe je je voelt. Ik ben nu ook bijna afgestudeerd, en heb ook werkelijk waar géén idee wat ik wil met m’n leven. Ik heb voor de veilige optie gekozen, er nog een master aan vast plakken (heb nu bijna m’n hbo-diploma). Zo creëer ik voor mezelf 2 jaar om na te denken over wat ik nu écht wil.
Ik wens je heel veel succes, en hoop dat je echt een nieuwe leuke passie vindt!
Er zijn zoveel leuke opties, hè? 🙂
Oh, ik herken dit wel een beetje. Hoewel ik nu een behoorlijk doel heb om naar te streven, vind ik het ook doodeng en ga ik het misschien nog wel meer uit de weg dan ik soms zou moeten, en in de tussentijd denk ik: wat zal ik nu eens gaan doen? Misschien moeten wij eens een keer een koffie’tje gaan drinken 😉
Goed idee 😉 🙂
Herkenning! Geen quarter life crisis overigens. Zit tijdelijk thuis (boventallig, snik) en dacht: “Mooi, lekker veel schrijven voor mijn blogs, vooruit werken”, maar niets is minder waar. Mijn ritme ontbreekt en er komt minder uit mijn handen dan toen ik nog werkte. Ik mis mijn twee blog-uurtjes per dag in de trein en mijn voorraad vooruitgeschreven artikelen wordt alleen maar kleiner ipv groter. Grrr….
JUIST. Dat.. Ritme.
Ah, volgens mij is jouw gevoel ook wel enigszins inherent aan het heel-hard-toe-werken-naar-een-doel. En dan gaat het – denk ik – veel meer om het proces dan om dat uiteindelijke doel. 🙂 Ik kan me voorstellen dat het dan nu heel raar is als dat doel er ineens niet meer is, maar kennelijk is dat proces iets waar jij je goed bij voelt. Ik denk echt dat er vanzelf weer iets op je pad gaat komen waarvan je je realiseert dat dat de uitdaging is. Succes chick!
Daar geloof ik ook wel in, hoor, Anne 🙂 Het doel is ook geweldig natuurlijk, maar ik geniet zeker ook van het proces. Ik ga een nieuwe uitdaging vinden, hoor 🙂 Komt goed!
Ik heb meer het idee dat ik nooit genoeg kan hebben. Ik heb 4 verschillende activiteiten in de week en het liefst doe ik er nog 2 bij. Ik denk dat je gewoon je passies lekker achterna moet gaan. Als je “tijd over hebt” kun je juist iets doen wat je leuk vindt! Ga les geven in filmen aan kinderen/jongeren uit minder bedeelde gezinnen? Of ga een leuke cursus volgen? Alles kan 😀 ik zou het niet als een probleem/quarterlife crisis zien, maar juist als een mogelijkheid om nóg meer uit je leven te halen (mja ik heb dan ook nooit genoeg…)
Ja, alles kan, haha, dat is nou juist het probleem 🙂 Maar het is een luxe probleem, hoor. Ik kom er wel uit. Ik moet alleen ‘even’ kiezen… Misschien is een quarterlife crisis wat overdreven 😉
Je doelen hoeven toch ook niet altijd hetzelfde te blijven? Je hebt het bijna fulltime bloggen een tijd geprobeerd en het bevalt niet. Juist reden genoeg om andere dingen te proberen. En leg je zelf niet te veel druk op om meteen een ander doel te vinden. Neem je tijd, je bent jong genoeg ;D!
Daar heb je gelijk in. Er komt vanzelf iets op mijn pad 🙂
Heel herkenbaar! Ik zit ook al een paar maanden na te denken wat ik nou wil, wat mijn passie is en wat ik met mijn leven wil
Het klinkt gelijk zo groot, hè? 🙂 Misschien is het probleem niet zo groot als wij denken. Nou ja, ik ga binnenkort een project starten, misschien vind jij het leuk om er ook aan mee te doen 🙂 Volgende week meer op m’n blog!
Als ik dit zo lees lijk je voornamelijk een beetje vastigheid te missen in je werk en het ‘nut’ van het bloggen. Hierboven wordt het ook al geopperd, maar zo’n deeltijd-juf-schap lijkt me de perfecte oplossing. En ik vind niet dat je zeurt, ik kan me voorstellen dat als je altijd je studie hebt gecombineerd met blog en bedrijf je dan toch ineens in een soort gat valt als je afstudeert en opeens meer tijd hebt, hoe leuk je schrijven en filmen ook vindt.
Ik snap je punt. Ik denk dat je gelijk hebt. Een deeltijd baan als juf is voor mij geen optie maar er komt vast snel iets anders! 🙂 Ik zit niet bij de pakken neer, hoor, ik ga gewoon lekker op zoek naar iets voor erbij! 🙂
Ik heb er ook last van. Afgelopen zomer viel een van mijn vaste opdrachtgevers weg (ben journalist) en dat was de afgelopen jaren ook een beetje mijn identiteit. Tel daar de financiele onzekerheid bij op, en je weet ongeveer hoe ik me voelde. De laatste maanden gaat het steeds beter, maar wie ik ben, wat ik wil en lange termijnplannen zijn dingen die ik nog moet uitvogelen. Dit jaar ga ik naar mezelf op zoek en tot die tijd leef ik maar een beetje bij de dag ofzo…
Ah ik ben dus niet de enige. Misschien wil jij ook wel meedoen met mijn project 😉 Volgende week meer!
Structuur in je dag is gewoon heel erg belangrijk. Ik zit nu alweer een tijdje thuis vanwege mijn gezondheid en ik merk dat ik echt mijn best moet doen om regelmaat in mijn dag te houden, anders kan ik helemaal niks meer.
Ja, daar ben ik ook al achter gekomen, inderdaad!
Oh, herkenbaar! Eigenlijk hebben we tegenwoordig teveel keus, teveel wegen die we kunnen betreden. Anderzijds is markt juist heel moeilijk en moeten we ons beseffen hoe mooi en bijzonder de kansen zijn die we krijgen. Zo tegenstrijdig, want eigenlijk wil je altijd net weer iets anders, wat je niet hebt. Volgens mij heeft iedereen dit wel een beetje. Net als je vroeger krullen wilde als je stijl haar had, en stijl haar wilde als je kort haar had. Vervelend als precies dát wat je het allerliefst zou willen bijna niet haalbaar is.
Precies! Er is zoveel moois. Waar wil je nou de rest van je leven mee vullen?
Wat ontzettend dapper van je! 30 uur in iets stoppen dat absoluut niet rendabel is, mag je wel eens in vraag stellen. Zelfs al doe je het nog zo graag. Ik vraag me soms ook af of dat altijd maar meer willen iets typisch van onze generatie is. Ik ben ook altijd bezig met dromen achterna jagen en heb altijd een doel, maar dat zorgt ook wel voor onrust. Ik denk dat Anne een goed punt heeft als ze zegt dat naar een doel toewerken zelfs fijner is dan dat effectief bereiken. Kijk misschien maar eens uit naar nieuwe uitdagingen, al denk ik dat je niet te overhaast of te radicaal te werk moet gaan. Je zit gelukkig in een comfortabele positie waarin je rustig kan uitkijken naar iets wat je graag doet!
Je hebt helemaal gelijk, Marijke. Ik heb inderdaad de luxe positie dat ik in principe geen haast heb. Ik denk ook dat het typisch een generatie dingetje is, hoor. De oude generatie lijkt meer van het ‘gewoon werken, niet zeuren’ te zijn. Denk ik, hoor.
Je hebt die luxepositie wel helemaal aan jezelf te danken, dus je mag daar echt wel trots op zijn. Ik bedoelde dat helemaal niet zo al “je mag niet klagen” 😉
Ah snap ik 🙂
Als ik dit zo lees, lijkt het of ik mezelf hoor. Als ik dit dan op mezelf prefereer dan komt het bij mij vooral door het gemis aan uitdaging. Misschien mis jij dat ook wel? Ik moet namelijk altijd een beetje geprikkeld worden. Door soms uit mijn comfort-zone te gaan, of totaal andere dingen te gaan doen. Probeer eens die kant op te denken 🙂
Dat zou het ook wel kunnen zijn (voor een deel), hoor. Vroeger was het natuurlijk de uitdaging om ons bedrijf zo goed mogelijk te doen, terwijl ik aan het studeren was.
Aah.. wel enigzins herkenbaar dit.. Wel super fijn en tof dat je hetgene doet waar je zo hard voor gewerkt hebt. Hopelijk komt er gauw weer iets op je pad waar je meer voldoening uit haalt 🙂 Ik geloof er in!
Ja, zo moet ik het ook bekijken, hoor. Ik heb absoluut niks te klagen! Er komt vanzelf weer iets op mijn pad 🙂
Miek, je hebt t zojuist gevonden: bloggen over je quaterlife crisis geeft mega veel lezers en reacties.. Eureka!
Veel reacties wel inderdaad! Ik sta er versteld van! (Lezers verschilt daardoor niet, haha ;))
Aaaah meis! Ik heb ook een quarterlife crisis, maar die heb ik al een paar jaar sinds ik weet dat ik eigenlijk geen kant op kan met mijn studie en ook niet meer de uitdaging vind in een kantoorbaan maar meer de artisitieke kant op wil. Maar ja… hoe kom je dan rond? Ik weet het allemaal niet, maar denk wel dat ik een deel van mijn antwoord gevonden heb op mijn ‘spirituele’ reis, al was ik daar niet eens echt naar op zoek. Het is lastig, maar niemand weet echt wat ‘ie wil volgens mij. Zolang je doet wat je leuk vindt en daar je passie in stopt! (Doe de Passietest bij Stephanie Blom!!!!)
<3 Ik ga eens kijken!
Lastig is dat hè.. ik ben nu 28 en weet nog steeds niet wat ik wil worden ‘als ik later groot ben’.
En dat terwijl ik een masterstudie heb afgerond, een goedlopend eigen bedrijf heb en mijn werk heel leuk vindt. Ondanks dat is er altijd wat onrust. En toevallig net als jij, een schrijfwens. Geen idee hoe ik die onrust moet oplossen, maar als jij wel een oplossing vindt, blog je er dan over; ik lees het graag!
Ga ik doen, Nathalie 🙂
Wat goed dat je zo open durft te zijn! Probeer lekker van alles uit, doe wat je wilt doen en dan komt het vanzelf wel goed! Je hoeft nu ook niet te weten waar je over een aantal jaar staat: als je nu maar weer kan genieten van de dagelijkse dingen. &ja; daar horen ook de moppermomenten bij dat je onder je deken wilt duiken en weigert er onder uit te komen! Alles komt vanzelf op zijn pootjes terecht!
Ah dank je wel, Ashley 🙂 Lief van je!
Een beetje late reactie op dit bericht, maar ik denk dat heel veel mensen van ‘onze’ generatie hier ‘last’ van hebben. Als ik om me heen kijk, dan speelt het wel sterk. Maar uiteindelijk komt er iets op je pad of kies je iets, en dan komt het allemaal goed. En anders zoek je weer verder 🙂
Eens! 🙂
Heel herkenbaar! Echt super dat je hier over schrijft! Zo te lezen hebben veel mensen er last van, alleen is het voor iedereen weer net even anders.
Ik heb er helaas ook veel last van. Ik ben absoluut niet gelukkig op mijn werk en ik heb het gevoel daar opgesloten te zitten vanwege de weinige werkgelegenheid. Daarom vind ik dat ik blij moet zijn dat ik werk heb en dat ik niet moet zeuren. En als ik mij niets zou hoeven aantrekken van financiële onzekerheden, dan zou ik nog niet weten wat ik anders zou willen doen omdat ik gewoonweg de mogelijkheden niet zie. Echt zo ontzettend jammer, want het begint zijn tol te eisen.
Mocht je nog meer blogs gaan schrijven over dit onderwerp, dan lees ik ze erg graag!
xxx
Wat leuk dat veel mensen hier meer blogs over willen! Toevallig komt er deze week een project online hierover 🙂
Ik voelde me net zoals jij (en nog struggle ik daar wel eens mee) maar iets wat ik iemand hoorde zeggen heeft mij onwijs geholpen dit onrustige gevoel de kop in te drukken. Klaar? Komtie: misschien is dit wel jouw doel op zich, het gewoon bézig zijn. (denk daar maar eens over na, graag gedaan!)
Daar zit wat in! 🙂
Vervelend dat je in een dip zit maar goed dat je er iets aan gaat doen! Ik weet zeker dat het in orde komt met je!
Een dipJE hoor! 😉
Hee meid, ik herken je gevoel heel goed. Het gevoel dat je alles hebt en dus gelukkig MOET zijn maar op de één of andere manier ben je niet compleet gelukkig maar heb je geen flauw idee hoe/wat. Ik ben heel benieuwd naar je blogjes hierover en we moeten echt snelllll een x afspreken!
XX
Zeker! Is er nou al een datum?