Dit bovenstaande briefje kreeg ik gisteren door geappt van de dochter van een vriendin van mijn moeder. Ze vond ‘m in een oude map ergens op zolder. (Oké, eerlijk, ze zei er niet bij dat die map op zolder lag, maar dat stel ik me dan zo voor.) Ik heb eerst vijf minuten keihard gelachen en toen vielen me een aantal dingen op:
- Ik weet niet hoe oud ik hier was (niet heel oud, gezien de poppen), maar ik had duidelijk nog niet geleerd hoe de persoonsvorm werkt.
- Ik schreef op zo’n blaadje met twee kantlijnen. Nooit begrepen waarom er aan de achterkant nog één zit. Tenzij hier ook Chinese kinderen op achteruit schreven. Dan heb ik niks gezegd.
- Ik was een boefje, want hoewel ik hier nog op de basisschool moet hebben gezeten, schrijf ik hoofdletters en kleine letters door elkaar, terwijl wij op school per se aan elkaar moesten schrijven.
- Mijn pen was op. Twee keer.
- Ik begon daar nog niet opnieuw met een ander briefje als ik een fout had gemaakt.
- Ik was te lui om twee stipjes boven de ‘ij’ te zetten en trok daarom maar een streepje.
- Ik noemde mezelf ‘Miekje’. O.M.G. (Gelukkig nog geen Miekjuh.)
- Ik vond het blijkbaar nodig om dat ook nog even uit te leggen.
Vooral om dat laatste heb ik echt in een scheur gelegen. Hoe oncool wil je zijn? Eerst je coole bijnaam gebruiken (ik vond de naam ‘Mieke’ toen leuker dan ‘Marieke’) en dan vervolgens uitleggen dat het je bijnaam is. En het mooiste is… het was mijn bijnaam helemaal niet. Dat wilde ik graag, dus ik noemde mezelf zo. (Terwijl het hele idee van een bijnaam juist is dat iemand anders die naam verzint, dacht ik zo.) De rest van de wereld noemde mij Miek. Of Mariek. Of gewoon Marieke natuurlijk.
Ik weet wel dat bijnamen bij ons op school heel belangrijk waren. Aan het begin van de middelbare school nog steeds. We hielden hele boekjes bij (die we dan tijdens de les doorgaven, zucht…) en iedereen had een andere naam, want stel je voor dat iemand het boekje afpakte. Dan lagen al onze geheimen op tafel!
Overigens heb ik in datzelfde schrift ook een keer onze docent ICT en een alien nagetekend met daarboven: ‘Zoek de verschillen’. En jawel, hoor. Juist hij pakte het schrift af en zag mijn prachtige kunstwerk. Róód dat ik werd! “Een picasso ben je wel, maar maak je ook even de opdracht?” “Eh… JA, MENEER.” Jup. Zó cool was ik…
Nou, vertel op! Wat waren jullie rare (zelfverzonnen) bijnamen?
haha grappig geschreven! op de basisschool noemden ze me torretje, dat had een juf verzonnen vanwege mn initialen, ook niet zo origineel hè… nu is ’t bijna altijd tes of gewoon tessa
Nou, ik vind ‘m best origineel eigenlijk 😉 Maar ik weet natuurlijk ook niet wat je initialen zijn 😉
Uhm.. tja, wat zal ik hier nu eens op zeggen (a) Ik heb nog wel heel veel van dit soort briefjes (waar dus ook al die duizenden bijnamen op staan, maar ik ben toch wel benieuwd of iemand dat boekje nog heeft.. (Het I.D. xD) wat zal ik dat graag terug willen lezen!
Ik denk zelfs dat ik hem heb… Ergens heb ik wel een schrift, in ieder geval. Maar ik weet – zo na de verhuizing – niet echt waar die nu aangekomen is.
Haha wat leuk! Ik weet dat mijn bijnaam op de middelbare “Manny” was, cool als ik was schreef ik het in m’n msn naam natuurlijk als M4nny hahaha. Ik heb zelfs nog een ring gekregen van m’n destijds beste vriendinnen waar die bijnaam in gegraveerd stond xD
Ooooh MSN… Ook zoiets… Dat mis ik!
Haha grappig. Ik ken nog een Marieke die zich altijd Miekje noemde 😛 Ik kan me niet herinneren dat bijnamen bij ons op school zo’n ding waren eigenlijk. Lange namen werden we eens afgekort, maar echt bijnamen hadden we geloof ik niet. Tegenwoordig heb ik een sportbijnaam, daarover schrijf ik binnenkort eens een blogje waarschijnlijk.
Oh en streepjes boven de ij doe ik ook wel eens. Niet uit luiheid, maar ik stippel zo snel dat het vanzelf een streepje wordt 😛
Oeh, ik ben benieuwd!
Hahaha dat briefje ken ik niet, wel schattig . Maar dat verhaal van dé tekening wel. het grappige was dat meneer ook echt leek 🙂
Hahah, ik kende het briefje ook niet!
Hahaha heeeeeeerlijk, die opmerking over die kantlijnen :’D. Ik was Debjuwh, Debs, Debsel, Debster, en ik was door mijn beste vriendin omgedoopt als naughty girl. HAHA. Ik ga even in een hoekje huilen.
‘juwh’ ook echt, met wh, hihi! Geweldig! Maar naughty girl lijkt me wel ongemakkelijk, ja… Riep ze dat ook echt naar je? Hihi!
Ik schreef mijn naam vroeger heel vaak als Au3, maar dat is dus alleen een geschreven bijnaam. Familie schrijft ‘m nog steeds vaak zo, en sommige vrienden ook. Verder had ik nog wel wat variaties van een bijnaam die ik echt te stom vind om te noemen 😉
Aaah, ja ik ken ook een ‘A3’, haha!
Wat onwijs leuk! Ikzelf had de bijnaam Jillie want nu gewoon verandert is in Jil. Net zo gemakkelijk. Verder noemde mijn zusjes me altijd Jillie Brillie wat ik echt verschrikkelijk vond, maar dat vonden mijn zusjes juist zo grappig 🙂
Aaawh! Ja, dat is het nadeel van bijnamen…