Ik ben de trotse eigenaar van 260 vrienden. Allemaal echt bestaande mensen, met een echt huis, een echte computer en… een Facebookprofiel. Althans, van die eerste paar punten dénk ik dat ze kloppen, van die laatste weet ik het zeker. Ik zie mijn 260 vrienden namelijk niet elke dag. Sterker nog, sommigen heb ik pas één keer gezien (Facebook: ‘Dit zijn mensen die je misschien kent’. Marieke: ‘O, ja, zeg, inderdaad. Haar heb ik gisteren op dat feestje gezien. *klik* Zo, nu zijn we vrienden’). Het zou dus zo maar kunnen dat mijn Facebookvrienden virtuele personen zijn, zonder huis, maar mét een computer en een Facebookprofiel. Of nog erger: enge vieze mannetjes, die zich alleen tijdens dat ene feestje verkleed hadden als onschuldig klasgenootje. Dat weet ik niet. Maar één ding scheelt: dat weten zij ook niet van mij.
Ze weten wel een heleboel andere dingen over mij. Mijn Facebookvrienden kunnen namelijk met één klik op de muis zien waar ik woon, met wie ik daar woon, waar ik werk en wat ik leuk vind. Het fijne aan Facebook is dat ik mijn vrienden allemaal ongewild in een hokje kan stoppen. Jullie zijn mijn familie. Hop, jullie mogen daarin. Jij bent mijn partner. Klik, nu heb ik een relatie met jou. Jullie zijn mijn beste maatjes. Jullie zet ik hier neer. Op Hyves heb ik ook vrienden, maar ik zou niet weten wie. Ik zit nooit meer op Hyves, want Hyves is namelijk uit. Ik twitter wel heel fanatiek. Op Twitter is het namelijk allemaal net iets simpeler. Daar volg je alleen de mensen die je interessant vindt. En mensen, die jou interessant vinden, volgen jou. Geen regels, geen gedoe. Lekker makkelijk.
Maar het gekke is dat ik mijn echte vrienden bijna nooit spreek op Facebook, Twitter of Hyves. Mijn echte vrienden spreek ik in real life. Je weet wel, op zo’n moment dat je elkaar echt kunt aanraken. Dan drinken we een kop thee, gaan we even winkelen en zeggen we allebei tegelijk: ‘Even m’n status updaten’.
@WWW_Marieke: “Lekker aan het winkelen met @Annemiek.”
Deze column verscheen in het tijdschrift Sensor, jrg 16, #14, 21 maart 2012.
Heb je voor ons nog een papieren exemplaar??
Jazeker! Ik heb er wel vijf!