Eindelijk kan ik jullie vertellen over één van de mooiste en meest verrassende plekjes van Kroatië: het eiland Vir. We gingen ernaartoe op aanraden van de eigenaresse van de camping en vonden er al snel een toeristenkantoor met informatieboekjes. Op zich is een toeristenkantoor natuurlijk nooit zo’n goed teken (althans, dat vinden wij), maar Vir verraste ons. Tenminste, als je de toeristische hoogtepunten overslaat en stiekem verdwaalt…
Vir was vroeger een schiereiland, maar is later een eiland geworden, doordat er een kanaal is gegraven bij Privlaka om kleine boten doorgang te bieden. In de jaren ’70 is er een brug gebouwd waarover je via het vasteland naar het eiland kunt rijden. Het eiland is maar 31 km² groot en er liggen drie grotere plaatsen: Vir, Torovi en Lozice. Via de brug reden wij met de auto naar het eiland toe. We haalden een kaart op bij de toeristeninformatie en reden door naar de kust. Voetjes bungelend aan het water, broodje eten, prima voor elkaar. We schoten wat foto’s met het idee het leukste plekje op Vir al ontdekt te hebben, maar gelukkig hadden we ongelijk.
Na een uurtje doken we snel de auto weer in en zette we de airco lekker koud. Met de kaart op schoot en flesjes water bij de hand begonnen we aan onze ronde langs de hoogtepunten. Op zoek naar de vuurtoren reden we het halve eiland over. Met borden stond het redelijk goed aangegeven, behalve dan dat het bord ‘u bent op de plaats van bestemming, ga naar rechts‘ ontbrak. Nietsvermoedend reden wij dus door en wat we dáár tegenkwamen…
(Bijna) alle toeristen waren ineens verdwenen. Voor ons doemden rode rotsen op. De kust van het eiland. In de inham van de zee snorkelde een local. Op het strand lagen wat stelletjes in een onhandige houding om de rotsen gevouwen. (Nee, echt, ‘lekker bruinbakken’ op die rotsstranden daar.) Ik had even het idee dat ik in Amerika was. We liepen langs de kust op, door kleine stukjes dichtbegroeid bos heen. Op de grond had iemand ‘Croatia 2014’ gelegd met kleine steentjes. We tuurden naar de zee en keken elkaar zuchtend aan. Blij dat onze spiegelreflex geen rolletjes meer heeft en je lekker door kunt klikken. Wát een pareltje!
O, en die vuurtoren moet je lekker overslaan. Het eind ernaartoe (dat je dus moet lópen) is lang, de toren ligt op privéterrein waar je niet mag komen en hij is ook nog eens niet mooi. Het kasteeltje wat ook op Vir ligt, is wel aardig. Maar volgens mij is ‘ie van ver weg net zo mooi als van dichtbij. Ik zou zeggen: geniet gewoon extra lang van de mooie rode rotsen en laat die hoogtepunten voor wat ze zijn. Soms is verkeerd rijden zo gek nog niet.
Heb jij weleens een pareltje ontdekt door verkeerd te rijden?
Beoordeling
Ziet er leuk uit! Mooie foto’s 🙂
Wat een onwijs gave plek, zoooo mooi! En tof dat jullie het per ongeluk ontdekten. In Amerika reden we een flink eind en zag ik op de kaart een klein natuurpark. En dat bleek onwijs mooi. Ik al er binnenkort eens over bloggen 😉
Wat grappig om te lezen. In 2012 zijn wij ook in Dalmatie op vakantie geweest. We hadden een bootexcursie gedaan. Op het laatst vaarden we vlakbij de vuurtoren. Wat zag dat er prachtig uit. Het water leek als een zwembad zo helder en dan op afstand die vuurtoren. Volgende dag wilde ik graag na de vuurtoren toe, maar dan dus via vaste land. Wij aan het zoeken. Helaas niet kunnen vinden en net als jullie kwamen we toen bij rode rotsen aan. Zag er schitterend uit.