Afgelopen weekend was ik bij mijn ouders. Zondagavond zaten we na het eten nog wat na te kletsen aan tafel. Al snel kwam het gesprek op mijn nieuwe boek. En het feit dat mijn moeder die dus al uit heeft (omdat zij ‘m proefleest en nakijkt) en mijn vader nog niet. Mijn vader houdt namelijk niet zo van lezen. Het enige boek dat hij gelezen heeft is Oorlogswinter. En de mijne dus. ‘Maar’, zo zei mijn vader, ‘Eigenlijk gaan die boeken dus nergens over. Wat ’n onzin.’ Aha, nu werd het interessant.Mijn moeder ging meteen in de aanval en vroeg hem op de man af waarom mijn boeken nergens over gaan. ‘Nou,’ zei mijn vader. ‘Het gaat niet zozeer om Marieke’s boeken, maar om romantische boeken in het algemeen. Er is een man. Er is een vrouw. Die worden verliefd en in de tussentijd maakt de vrouw gigantisch domme blunders.‘

Mijn moeder keek mij aan. Ik keek mijn moeder aan. Geert riep dat hij het eigenlijk wel met mijn vader eens was. En toen bracht ik het verlossende woord: ‘Maar jullie weten dat de meeste blunders die er gemaakt worden echt gebeurd zijn, hè? Die dingen heb ik dus echt gedaan.’ De mannen waren even stil. Mijn moeder zei dat ze daarom ook zo leuk waren. En dat ik nog een heleboel blunders over had om over te schrijven. Om mijn argument nog wat extra power te geven vertelde ik wat er de vorige dag gebeurd was.

“EIGENLIJK GAAN JOUW BOEKEN NERGENS OVER”, ZEI MIJN VADER. “WAT EEN ONZIN.”

Ik had net geplast en stond mijn broek dicht te knopen. Vervolgens draaide ik me om, spoelde met mijn ene hand de wc door en duwde met de andere hand op het luchtverfrisserding dat aan de muur hing. Tot zover niks aan de hand. Als het luchtverfrisserding tenminste goed vast had gezeten. Maar… dat zat ‘ie niet. Drie keer raden waar hij in viel. Juist. In de wc, die aan het doortrekken was. Ik keek er drie seconden naar, bedacht me dat dit een grote waterchaos zou worden als ik nu niet ingreep en stak toen mijn hand in de pot. Geen zorgen, ik heb hem inmiddels goed gewassen.

Dat bedoel ik dus. Mijn boeken zijn niet nep. Chicklits gaan niet ‘nergens’ over. Het is de keiharde realiteit. Het is slechts een samenvatting van mijn leven. En vrouwen lezen nu eenmaal graag in een boek dat ze niet de enige zijn die domme blunders maken. Zo zit het. Welkom in de wereld van de chicklit, mannen. Wij, vrouwen, hebben er nog lang niet genoeg van.

Follow my blog with Bloglovin