We zagen hem ergens op een kaart voorbij komen en toen konden we hem niet meer uit ons hoofd zetten: Manastir Ostrog, het klooster in Montenegro dat uit de rotsen is gehakt. We zochten het adres op en gingen op weg. Meer dan een uur reden we door bergweggetjes. Telkens als we dachten dat we verkeerd waren gereden, zagen we weer ergens een bord opdoemen. Ineens was hij daar. Hoog in de rotsen. We parkeerden de auto en gingen op weg.
Indrukwekkend
Nog maar een klein stukje lopen was het, maar het pad ging wel omhoog dus ik kwam toch nog hijgend boven. Over de reling hingen wel dertig tapijten. Ik had geen idee waarom, maar het zag er mooi en indrukwekkend uit. Het klooster bestond uit twee gebouwen met een poort ertussen. Een indrukwekkend geheel. Er liepen aardig wat mensen, maar toch oogde het niet druk. We hoefden niet eens een kaartje te kopen en konden aansluiten in de rij.
Bliksem
Eenmaal in de rij begon het keihard te onweren. Nu ben ik niet zo bang aangelegd, maar op dat moment stonden we zo ongeveer op het hoogste punt in héél Montenegro. We waren omgeven door bos en zagen de bliksem telkens inslaan in de bergketen voor ons. Om ons heen was niemand onder de indruk, maar wij knepen ‘m behoorlijk. We zagen het echter ook niet zo zitten om door het bos heen naar de auto te rennen en dus bleven we staan waar we stonden. In de rij.
Boosaardig uitzicht
De rij voerde ons het klooster in. In een klein kamertje – ik moest met mijn 1.69 m al aardig bukken om erin te komen – stond een heilig persoon, die je zegende als je dat wilde. Aangezien wij niet gelovig zijn, liepen we door naar de volgende ruimte. Eigenlijk voerde de lange gang en trap ons vooral naar boven. Daar hadden we – zeker door het onweer – een geweldig en boosaardig uitzicht.
Uit rotsen gehakt
Telkens weer verbaasde ik me dat het hele klooster uit de rotsen gehakt is. Wie zou dat gedaan hebben? En hoé dan, daarboven zo hoog op die berg? De gelovigen kusten de deuren. Ik vond het er allemaal erg indrukwekkend uitzien en werd er behoorlijk stil van. Na een halfuurtje renden we door de regen en het bos naar de auto toe. Natgeregend maar voldaan vervolgden we onze weg…
Manastir Ostrog. Het is écht indrukwekkend en ik zou het zéker niet overslaan op je tocht door het mooie Montenegro.
Beoordeling
Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!
Bijzondere ervaring! Zeker met die bliksem, moet wel een onheilspellend sfeertje hebben gegeven.
Oh jee, dat is zo zonde dat ik daar net geweest ben en daar toen nog niets vanaf wist. Het ziet er echt prachtig uit! Een reden om terug te keren zeker?! Wij hebben ook in ongelooflijke onweders gezeten hoog in de bergen in Montenegro, dus je verhaal is zeker herkenbaar 😉
Ik ben ook net een reisblog begonnen en er staat al één post over Montenegro en er zullen er nog een paar volgen (over de nationale parken etc). Moest je dus geïnteresseerd zijn, mag je altijd een kijkje nemen op http://www.wanderersblues.be . Geheel vrijblijvend hoor!
Leuk, ik ga even kijken. Maarehh: de volgende keer je link in het daarvoor bestemde vakje graag! Dit is not done in blogland en daarnaast komt je reactie zo automatisch in de spambox terecht.
Oh oei, het spijt me! Goed dat je ’t zegt. Ik ben nog maar net begonnen, dus wist niet dat het not done was. Als je wil mag je de onderste alinea gewoon verwijderen hoor, want zelf aanpassen lukt niet meer!
Geen probleem, laat hem nu maar staan 😉 Maar dan weet je het nu 🙂