Stel jezelf eens voor: je bent een toerist, die voor het eerst Nederland bezoekt. Wat je daar precies moet verwachten, heb je alleen maar van ‘horen zeggen’. De enige punten waar je Nederland mee associeert zijn drugs, klompen, weilanden en molens. Iedere Nederlander weet dat dit beeld ietwat misplaatst is, maar stel nou dat je per se met zo’n foto thuis wil komen? Dan moet je in Driehuizen zijn. (Al zal je dan de drugs waarschijnlijk wel zelf moeten meenemen.) Driehuizen, dames en heren, is misschien wel het meest Nederlandse dorp in… ja, Nederland, dus.

Waar ligt dat dan?

Waarschijnlijk gaat er nog niet echt een belletje rinkelen bij het woord ‘Driehuizen’ en dus zal ik je even uitgebreid vertellen waar het dan precies ligt. Driehuizen is het kleinste dorp in de gemeente Schermer en ligt aan de rand van de polder ‘de Schermer’ en ‘de Eilandspolder’. En die liggen dan weer in Noord-Holland, tussen Alkmaar en Purmerend.

Een basisschool, een kroeg, een kerk en wat verdwaalde huizen en boederijen; veel meer bevat het dorp niet. Wij moesten op zaterdagmiddag nog boodschappen doen en hadden geluk dat het meisje in de supermarkt aardig was, want eigenlijk waren ze om 16.00 uur al gesloten, terwijl wij om 16.15 uur kwamen aanzetten. We beginnen een beetje stads te worden, denk ik. Toen het kassameisje de benodigdheden voor de pasta vrolijk in een ‘Miss Etam’-zakje inpakte, wisten we genoeg: nu zijn we écht in de middle of nowhere.

Dé 'Lonely Planet'-molen

Wat is daar dan te zien?

Nou, weilanden. Natuurlijk inclusief koeien, schapen, lammetjes, kalfjes, etc. Super schattig! Verder is er een pannenkoekenrestaurant, waar je ook meteen een fluisterbootje kunt huren. (Voor wie – net als ik – geen flauw idee heeft wat een fluisterbootje is: dat is dus een bootje met een elektromotor die geen geluid maakt.) Naast varen door de vele sloten zijn er ook héél veel molens én een molenmuseum, dat je kunt bezoeken. Dat molenmuseum is wel grappig, maar ik vond de entree (€4 p.p.) wel een beetje teveel van het goede. Maar ach, daarvoor mag je wel een molen beklimmen.

Mijn zwager en schoonzusje sparen de reisboeken ‘Lonely Planet’ en zijn – sinds ze in Amerika per ongeluk de steen vonden die op de coverfoto stond – een challenge gestart; ze proberen zoveel mogelijk coverfoto’s na te maken. Al eerder waren ze – na een lange zoektocht – eindelijk dé molen van de Nederlandse Lonely Planet tegengekomen en dus moest er nog even een goede foto worden gemaakt.

Wat je verder nog kunt doen? Nou, ontspannen. Spelletjes spelen. Geocachen! (Wij vonden ein-de-lijk een geocache, bij het Molenmuseum.) Koeien melken. Verzin het maar. Ik vond het een heerlijk weekendje weg en zeker een goede aflevering voor ‘Rondje Nederland’.

Ben jij weleens in Driehuizen geweest?

Follow my blog with Bloglovin