Nibbit moet onder het mes…

Weten jullie nog dat mevrouw Nibbit moest afvallen? Een halfjaar geleden bleek namelijk dat we maar liefst 3.1 kg aan konijn hadden en dat is veel te veel. En dus moest Nibbit op dieet. En snel een beetje. Vanochtend moest ze weer naar de dierenarts voor haar halfjaarlijkse controle en de vaccinaties. De grote vraag was natuurlijk: is ze afgevallen?

Een 0.5 kg konijn minder!

Nibbit vindt het natuurlijk helemaal niks om naar de dierenarts te gaan en op de weegschaal vind ze al helemaal verschrikkelijk. (Had ik al verteld dat ze de vorige keer zo bang werd dat ze van de behandeltafel in één keer in mijn armen sprong?! Ik ging bijna dood van konijnenmamaliefde.) Toch werd ik dit keer heel blij van wat ik zag, want ze is gewoon een halve kilo afgevallen! Ze weeg nu nog maar 2.6 kg! Ze is dus 1/6e van haar gewicht kwijt! Hallo…! Dat is echt heel veel. Ik ben een trotse konijnenmama. En Nibbit vond het allemaal best, als ze maar snel weer van die weegschaal af mocht.

Maar toen…

Kwam de vraag der vragen. Ik wist namelijk al een tijdje dat vrouwtjes konijnen vaak ziek worden aan hun baarmoeder en eierstokken. Ze krijgen of baarmoederkanker, of bloedingen of… geen idee. Maar in ieder geval gaat 80% (!) van de vrouwtjeskonijnen er dood aan! 80%! Het mag duidelijk zijn dat het de bedoeling is dat Nibbit minstens 100 wordt, dus daar hadden wij helemaal geen zin in. Maar toch waren er twee redenen waarom we eraan twijfelden of we haar moesten steriliseren.

1. Haar karakter kan veranderen
En wij hebben het leukste konijn op aarde, dus dat is niet de bedoeling. Vandaag vroegen we er dus naar bij de dierenarts en die gaf aan dat het eigenlijk altijd ten goede is. (Hoewel ik niet zou weten hoe ons konijn nog liever zou kunnen worden.) Laten we hopen dat ‘ie gelijk heeft.

2. Narcose is gewoon best wel link voor zo’n klein konijntje
Konijntjes zijn maar klein en narcose is dan gewoon best wel link. Maar ja, 80% kans op doodgaan is ook best wel heel erg veel link. Gelukkig verzekerde de dierenarts ons dat het bij hem eigenlijk altijd goed gaat en hij vertelde hoe hij het aanpakt. Eerst een prikje om suf te worden en dan met gas volledig onder narcose. Ik vertrouw onze dierenarts zéker heel erg, maar ja, het blijft link. Zeker omdat de assistente later nog zei: ‘Ja, het is wel heel link met konijntjes.’ Hé, muts, dat is nou net wat ik niét wilde horen. Maar goed.

Dus nu moet ze onder het mes…

Al met al waren we er verder snel uit: Nibbit moet onder het mes. Ze is namelijk al bijna 3 jaar (ongeveer, we weten het niet precies, omdat Nibbit uit het asiel komt) en dus een volwassen konijnenmevrouw. Maar dat betekent ook dat die bloedingen eigenlijk elk moment kunnen komen. Daarom willen we dat haar eierstokken er zo snel mogelijk uitgaan. Als ze haar open gesneden hebben (boehoeeee, en zou dan ook haar mooie witte buikvachtje eraf moeten?) en ze zien dat haar baarmoeder al gek aan het doen is, dan halen ze die er ook uit. MIJN ARME NIBBIE MOET ONDER HET MES. Ik vind het allemaal wat, hoor…

Gelukkig hebben ze beloofd goed voor haar te zorgen. We moeten natuurlijk wat eten en drinken voor haar meenemen en een dekentje dat naar haar kooi ruikt. (Eh… ja, we hebben het dekentje maar in haar bed (!) gelegd, want in haar hok zit ze niet zoveel… Verwend konijn!) Als ze uit de operatie komt (ze zijn gewoon een uur met d’r bezig!), zorgen ze ervoor dat ze snel weer op temperatuur komt en houden ze in de gaten of ze alweer eet. Ze bellen ons even om te vertellen hoe het is gegaan en als het goed is, mag ze dan aan het einde van de middag weer naar huis.

Maar. Ik vind het spannend. En eng. Maar ja, het is beter voor d’r als ze onder het mes gaat. Maar toch. Mijn konijnenmoederhart, jongens! Ik houd jullie op de hoogte. 😉

♥ Mariek

Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor live avonturen!