We gingen dus konijnendaten. Of, nou ja, niet wij, maar Nibbit, omdat we vonden dat Nibbit een vriendje verdiende. Nadat we ons goed hadden ingelezen en hadden gebeld met diverse asielen, togen we gisteren met z’n drieën naar Apeldoorn. Het kostte even wat moeite om Nibbit in haar reiskooi te krijgen, omdat ze nog steeds boos was van het dierenartsbezoek van een paar dagen eerder, maar toen ik haar eenmaal met een snelle beweging te pakken had, konden we dan eindelijk op weg. Veertig minuten rijden, maar dat hadden we graag voor Nijnie2 over.
Onderweg stopten we nog even bij de dierenwinkel voor een tweede reiskooi en voerbakje. Tussen de regendruppels door reden we naar Apeldoorn, waar we hartelijk werden begroet door de vrouw die onze konijnendate zou begeleiden. Ze had een kleine ren onder het afdak gezet vanwege de regen en plaatste date nummer 1 erin: Chef. Nibbit mocht erbij. Meteen gaf de vrouw aan dat de konijnen waarschijnlijk over de ren heen gingen springen. Ze had het nog niet gezegd of Nibbit was al weg.
Geen mannen aan mijn lijf, oké? Ik ben een feministisch konijn.
Poging 2 gebeurde in de 1,5 m hoge ren in de regen. ‘Hier kunnen de konijnen echt niet uit,’ gaf de vrouw aan. Prima. Chef huppelde vrolijk rond en ik zette Nibbit erbij. Ik was er nog niet eens aan toegekomen op m’n camera erbij te pakken (ik wilde de dates voor jullie filmen, mensen, mijn intenties waren zo goed…) of Nibbits ogen werden zo groot als schoteltjes. Ze zette het op een lopen en sprong zo de 1,5 m ren op – tot boven! (En viel weer naar beneden, want ze heeft natuurlijk geen klauwen.) WOW! Dat ging niet goed. De vrouw greep Nibbit weer en ze werd weer rustig in mijn armen…
‘Wellicht met het andere mannetje?’ opperde de vrouw voorzichtig. Date nummer 2 werd in de ren gezet en ik had Nibbit er nog niet bij gezet of ze hing alweer bovenin de rekken. Oké, het was duidelijk: dit vond Nibbit géén goed idee. ‘Ik heb dit nog nóóit meegemaakt,’ zei de vrouw verbijsterd. Daar stonden we dan, met Nibbit in onze armen. En nu? De conclusie van de vrouw was duidelijk: Nibbit leeft liever alleen. Shit.
Nou, dat was het dan. De reiskooi en voerbak zijn weer terug gebracht. Geen romantische date-avonturen. Geen dinertjes bij kaarslicht. Geen namen bedenken voor een tweede Nijnie. Nibbit wordt een oude, vrijgezelle vrijster. Gelukkig was ze op de terugweg alweer helemaal rustig. Alsof ze wilde zeggen: ‘dat reismandje vind ik niks, maar alles is beter dan bij die mannen.’ We hebben nog wat extra speeltjes voor haar gekocht (alsof ze nog niet genoeg had) en nu chillt ze tevreden alleen in d’r hok. Met af en toe gezelschap van buurpoes Piet. Want dat vindt ze dan wel weer best.
Misschien een cavia als vriendje?
Daarover heb ik ook gelezen maar omdat de cavia een ‘andere taal’ spreekt, kunnen ze dan alsnog ruzie krijgen. Een cavia snapt bijvoorbeeld niet wat een konijn bedoelt met stampen, waardoor het konijn nog bozer zal worden. Volgens internet kunnen ze wel samen leven, maar hebben ze niks aan elkaar als vriendjes… 🙁
Hahaha, fantastisch! Wel jammer, een konijn erbij had je vast niet erg gevonden. Wel hilarisch om die verhalen zo te kunnen volgen!
Nee, dat had ik zeker niet erg gevonden 😉 Haha!
aahww wat sneu! Arme nijnie en super jammer voor jullie plannen natuurlijk! Niets is leuker dan twee konijntjes vrolijk zien spelen. Wat een bak
Jaaa, of knuffelen of likken… Helaas.
Aaah jammer zeg!
Ja 🙁
Jammer.. maar tof dat je ’t voor m geprobeerd heb ^^
Precies 🙂
Geniaal :’) Ik dacht dat wij een raar konijn in huis hadden (die wil met de zon niet naar buiten en tijdens een stortbui zit hij filosoferend voor zich uit te staren in het gras) maar die van jullie is ook een goede nominatie voor de Crazy Rabbit Award!
Hahaha, heerlijk!
Haha, wat een verhaal! Leuk geschreven, jammer dat het niet gelukt is.