O ja, hardlopen is LEUK!

♫ Adca en de Munnik – Ren Lenny Ren

Er is een tijd geweest waarin ik drie keer per week ging hardlopen. Wait… WHUT?! Ja. Echt. Er is niet voor niets een hardloop categorie op mijn blog. Ik had heus weleens geen zin en daar schreef ik dan ook echt een gefrustreerde column over. Maar ik pakte mezelf ook helemaal in en rende dan serieus door de sneeuw. Ik, de minst sportieve persoon op deze aardkloot. Tijdens de bootcamp van Girlscene om 12.00 uur ’s middags met 35 (!) graden dacht ik even dat ik voor altijd sportief was geworden, maar helaas. Op de één of andere manier stopte ik met lopen. Tot nu!

Hoe het begon…

Ik begon met hardlopen omdat ik geld wilde inzamelen voor Pink Ribbon door met de Ladiesrun mee te doen. Op dat moment had ik nog nooit hardgelopen en deed ik ook geen enkele andere sport, dus een beetje hoog gegrepen was het wel. Maar waar een wil is, is een weg en daarom pakte ik een stel oude gympen uit de kast, hees ik me in mijn oude sportbroekje van de middelbare school en ging ik op pad.

De eerste paar keer ging mijn vader mee, maar hij hield het al snel voor gezien. Anderhalve maand liep ik de benen uit mijn lijf om uiteindelijk op de dag zelf in 35.27 minuten de finish te halen. Wat was ik trots op mezelf! En op mijn lieve loopmaatje Lianne, die me door die 5 km gesléépt heeft!

Personal trainer Geert

Inmiddels had ik ook verkering gekregen met Geert (oeh, wat klinkt dat schattig), die zich – als super sportieveling – tot een ware personal trainer ontpopte. Drie keer per week gingen we – door weer en wind – lopen. Ik had inmiddels échte hardloopschoenen gekregen van mijn ouders (als cadeautje voor het behalen van de Ladiesrun) en had ook maar besloten echte hardloopkleren aan te schaffen. Wat een verademing.

Maandenlang ging dat zo door. In de winter stond het hardlopen meestal op een lager pitje, maar in januari gingen we dan weer aan de slag. We liepen meerdere keren een wedstrijd, maar… op de één of andere manier zijn we dus gestopt.

Wielrennen

Toen we een groter huisje kregen (en de wielrenfietsen in de garage van de buurman/huurbaas mochten zetten) besloten we eindelijk Geerts oude hobby weer op te pakken: wielrennen. Vroeger deed hij dat op een aardig hoog niveau, maar toen hij op kamers ging en zijn fiets nergens meer kwijt kon, ruilde hij wielrennen in voor hardlopen.

Na een paar keer proberen (en keihard vallen en aangereden worden en zo) kocht ik wielrenschoenen en gingen we ervoor. Super leuk! Maar een beetje jammer dat ik zoveel last van mijn rug heb dat ik na een kwartier fietsen al veel pijn heb. De motivatie zakte door het nulpunt, de fysio zei dat ik eerst sterker moest worden en ik… stopte (tijdelijk!) maar weer met wielrennen.

We’re back!

Sinds ik één avond in de week ga sporten/fitnessen bij een dansstudio (later daarover meer, als ik de moed heb gevonden om erover te vertellen) is Geert weer gaan hardlopen. Laatst had ik ineens zin om mee te gaan. Nee, serieus. Ik had er ZIN in. Ik verklaarde mezelf voor gek, maar wist ook dat ik er héél snel wat mee moest doen, voordat de zin weer vertrokken was.

Gisteren liepen we weer (ongeveer 4 km in 40 minuten maar, maar toch, viel me niet tegen na zo ongeveer een jaar niets doen) en weer vond ik het leuk. En daarom heb ik besloten dat ik weer back on track ben. Ik ga weer hardlopen!

Het plan? Eén keer per week een uur naar de dansstudio en twee keer per week hardlopen. Het liefst zou ik ook meteen roepen dat ik elke dag yoga ga doen en ook meteen een buik challenge mee pak, maar nee. Laat ik nou eerst dit eens volhouden! Die één uur per week fitness zit er inmiddels in. Nu lángzaam het hardlopen weer oppakken.

Ik heb er in ieder geval weer ZIN in! Nou, dat is op zich al een applausje waard.

Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!