Ik moet jullie iets bekennen: ik had al jaren geen fiets meer. Ja, een wielrenfiets, maar daar fiets je niet even op naar de supermarkt, want onze wielrenfietsen hebben klikpedalen én, geloof me, zonder twee wielrenbroeken met zeempjes aan zit zo’n zadel echt voor geen méter. Ik had wel een fiets, al sinds groep 8 dezelfde zelfs, maar van 4 jaar stationsfiets spelen en buiten staan (onze eerste studio en ons appartement hadden geen schuur) wordt een fiets niet echt beter, geloof me. Er was niks van over. De versnellingen zaten vast, de wielen stonden schots en scheef en het slot was dicht geroesd. Toen we naar ons huidige huis verhuisden (met schuur!) had het al geen zin meer om onze fietsen (die van Geert was er precies hetzelfde aan toe) binnen te zetten, want erop fietsen ging niet meer. De fietsen werden opgehaald door een oudijzerboer. Geeft niks, want we hadden een auto. En als je een auto hebt, fiets je bijna niet meer, #truestory.
Waarom ik geen fiets had
‘Ik snap niet dat jullie geen fiets hebben, fietsen is leuk!’ zei mijn schoonzusje regelmatig. Maar ik miste mijn fiets helemaal niet. Voor kleine boodschappen wandelden we naar de supermarkt (slechts een kwartiertje lopen) en grote boodschappen haalden we met de auto. Als we écht zin hadden om te fietsen, maakten we een tochtje op de wielrenfiets. Maar eerlijk? Dat kwam zelden voor. We gingen liever hardlopen of wandelen.
Maar toen kregen we een webshop. En nog een webshop. Met als resultaat dat we dagelijks naar de supermarkt moesten rijden om pakketjes weg te brengen. En als er dan kleine boodschappen gehaald moesten worden, namen we dat meteen mee. We lopen nu dus nooit meer even naar de supermarkt! Goed, sinds we uit Amerika terug zijn gekomen, proberen we wel minstens één keer in de week te gaan hiken (en dat lukt tot nu toe goed!), maar stiekem begon ik mijn fiets te missen. Als we eens een fiets huurden tijdens het jaarlijkse familieweekend vond ik dat super leuk. Toen ik vroeger elke dag door weer en wind fietste, vond ik fietsen niet echt leuk. Maar nu wel! Toch kocht ik er geen, want het is wel weer een hoop geld en tja, we hadden toch een auto?
Waarom ik stiekem toch een fiets wilde
Een paar weken terug kreeg ik een mail van Fietsenopfietsen.nl, een online fietsenwebshop waar je terecht kun voor kwaliteitsfietsen voor internetprijzen. Ze vroegen me of ik het soms leuk vond om een fiets te reviewen! Ze verkopen er van alles: van een dames transportfiets tot een meisjesfiets 18 inch. Jullie snappen mijn antwoord: JA! Niet alleen leek het me hartstikke leuk, maar ook goed… Ik ben tenslotte nog steeds op dieet, want: trouwen. (Over hoe het ermee gaat, daar gaan we het maar niet over hebben.)
Snel bezorgd in een lichte doos
Ze stuurden me een hele toffe zwarte omafiets op. Zo eentje heb ik er altijd al willen hebben, want toen ik nog op de middelbare school zat, was dit al cool. Al was ik toen stiekem ook heel blij dat ik (toen nog werkende) versnellingen had. Want die heeft een omafiets dus niet. Oh ja, en ze hebben óók een terugtraprem. Heftig, hè? Wen je vanzelf aan, hoor! Maar de eerste keer dat je op de fiets zit, is het net alsof je nog moet leren fietsen…
Hij werd snel bezorgd, maar van twee dingen keek ik wel een beetje raar op: 1) de doos was veel lichter dan ik dacht (fijn!) en 2) de fiets bestond uit veel meer onderdelen dan ik had gedacht. Losse onderdelen, welteverstaan. Die je dus zelf nog in elkaar moet zetten.
Het kost wat moeite…
Je snapt, ik zadelde Geert (a.k.a. de wielrenner) op met dit ‘probleem’, toen ik erachter kwam dat er geen handleiding of stappenplan bij de fiets zat. Waarschijnlijk is dat voor iedereen met ook maar een klein beetje verstand van fietsen geen probleem, maar ik dacht: ehh… dit zijn best veel schroefjes en waar is dit eigenlijk voor? Geert begon meteen enthousiast met de wielen (dat was mij ook nog wel gelukt), maar het duurde toch iets langer dan gedacht.
Maar dan heb je ook wat!
Oké, het kost dus wel even tijd, maar hé, dan heb je ook wat! Een mooie, matte (dat vind ik echt tof) omafiets, die ook nog eens hartstikke lekker fietst! Daar kwam ik een paar dagen later pas achter, want we hadden in die schuur van ons zelfs geen fietspomp meer staan… (Alleen één voor een wielrenfiets en nee, dat past niet, dat hebben we iets te vaak geprobeerd.)
Ik vind het echt heel leuk dat ik weer een fiets heb! En een heel complete fiets ook! Hij ziet er niet alleen heel cool uit (dat bagagerekje ♥), maar hij heeft ook handige details. Het voor- en achterlicht werken op batterij, wat ik persoonlijk heel fijn vind, want bij mijn oude fiets werkte die dynamo me alleen maar tegen en trapte ik me het heen-en-weer voor een beetje licht. Daarnaast kun je het zadel en stuur makkelijk in hoogte verstellen, worden er reflectors bijgeleverd en heb je nog een gewone bagagedrager. Er zitten zelfs jasbeschermers en een bel bij. Hoppa! Je zet ‘m neer met zo’n leuk ‘ouderwets’ fietsenstandaard. Het enige wat trouwens niet meegeleverd wordt, is een fietsenslot, dus dat moet je nog even aanschaffen (of je gebruikt zo’n kettingslot, die je al in de schuur hebt liggen).
Fietsen, fietsen, fietsen!
En nu? Nu ga ik fietsen! Tenminste, zodra ik een slot heb gekocht. Dat klinkt als een smoesje, maar ik ga echt fietsen, hoor! Sterker nog, ik denk dat ik Geert binnenkort op z’n wielrenfiets laat stappen en dat we gezellig een fietstochtje gaan maken. Mijn hemel, ik word echt een ouwe taart. Nou ja, dan tenminste wel een ouwe taart met een (toepasselijke) omafiets!
♥ Mariek
Tof zeg, nu nog zo’n leuk kratje voorop én bestellingen halen en brengen maar!!!
‘Helaas’ gaan de bestellingen daar niet meer oppassen! ? Gelukkig hebben we een bestelbusje!