Op 24lentes blogde Anne laatst over ‘openheid in bloggen’. Grappig, want in de enquête die ik houd, komt mijn openheid veel naar voren. Ik ben heeeeeeel open op mijn blog en krijg daar altijd positieve reacties op. Ik schrijf gewoon altijd wat ik denk. Dus hóe ik schrijf, zo ben ik echt. (Kijkje in mijn chaotische brein, jeej!). Meestal is dat super enthousiast, maar soms baal ik. En dat lees je dan ook terug. Zo ‘simpel’ is het eigenlijk. Bij mij dan.
Van mijn vriendinnen krijg ik altijd te horen dat ik (te)veel deel op mijn blog. Ik weet niet of ze precies begrijpen wáárom ik zoveel deel. Het lijkt misschien alsof ik mijn hele leven op internet gooi (en voor een deel is dat ook zo), maar – geloof me – er is een grens. Belangrijke dingen (zéker als die ook andere mensen aangaan), houd ik privé. Ik zie het een beetje als een relatie met een klasgenoot of kennis: die vertel ik ook niet alles, maar (in mijn geval) wel veel. En als er bijvoorbeeld een vriendin met mij op de foto staat, komt ‘ie niet online zonder toestemming. Ik besef me heel goed: alles wat online staat, gaat er niet meer af.
Waarom ik dan toch zoveel deel? (Mijn vakantiefoto’s, belevenissen en zelfs mijn gewicht!) Omdat ik toch een beetje een ‘relatie’ opbouw met mijn lezers. Zeker omdat een aantal van jullie vaak een reactie achterlaten (wat ik dus súúúúúper leuk vind), waar ik dan weer op reageer, wordt het echt gezellig op mijn blog. Vind ik dan. (En nu hoop ik heel hard dat jullie niet denken: gezellig? Wat denkt ze wel niet. Pfff.) Ik vind het zelf ook leuk als bloggers persoonlijk zijn. Dat schept toch een soort ‘band’. Geert roept vaak om mij te plagen: ‘En, hoe is het met Mascha?’ Alsof ik net even met d’r aan de telefoon heb gehangen.
Ik ben benieuwd hoe jullie erover denken: hoe open ‘mag’ je zijn op je blog? En vinden jullie het leuk als bloggers van alles vertellen, of denk je juist: dat wil ik helemaal niet weten!
Ik zou het ook heel lief vinden als je even mijn enquête in wilt vullen. Kost maar een paar minuten, is volledig anoniem en ik leer er veel van!
[dot_recommends]
Dat is altijd een lastige .. lezers vinden het fantastisch als je zo open bent (zoals ik dat ook bij jou heel fijn vind!) maar zelf een blogger weet ik dat ik het toch soms ook lastig heb: wat deel ik wel? wat deel ik niet? Ik ben ook een open persoon, maar mijn mama of vrienden zeggen dan soms dingen als “dat ga je toch niet op het internet zetten?” of “ik zou het niet leuk vinden als iedereen wist wat ik elke dag at hoor”.. Ik denk dat het vooral een goed evenwicht vinden is tussen wat je zelf wilt en goed vindt en wat je omgeving erover denkt, omdat zij tenslotte misschien wel beïnvloed worden als je dingen deelt over je persoonlijke leven .. Lastiglastig!
Bedankt voor je eerlijke antwoord, Margot 🙂 Ik snap wat je bedoelt. Vooral aan het begin was mijn omgeving ook heel sceptisch, maar inmiddels zijn ze het helemaal gewend. Ze kennen me gelukkig ook en weten dat ik nooit iets online zou zetten wat anderen zou kwetsen, of iets dergelijks. En ik vraag altijd toestemming, ook voor uitspraken van anderen. Maar blijft lastig!
Hahaha, die opmerking van je vriend :’). Ik ben zelf ook altijd heel open geweest op internet, en er ook nog geen problemen mee ondervonden. Ik bedoel, ik ga echt niet delen met mensen als mijn oom in het ziekenhuis ligt of waar de ruzies met mijn vriend over gaan… Maar zolang het mezelf aangaat en dat voelt niet verkeerd, waarom niet? Ik vind het zelf juist ook altijd leuk om de persoon achter de blog te leren kennen, we zijn toch ook allemaal maar mensen…
Precies, dat vind ik ook! Uiteindelijk zijn we allemaal maar mensen.
Lastige, maar interessante vraag. Ik deelde altijd heel veel. Nu ook weer, maar op een andere manier. Ik schaam me er niet meer voor om te zeggen dat ik erg weinig geld verdien, omdat ik nu weet dat er geen schaamte voor nodig is, en dat ik met mijn ervaringen anderen misschien kan helpen. Maar als het slecht gaat met mijn relatie zou ik dat niet zo snel delen op mijn blog. Daar is het ook de blog niet voor, maar ik vertel dat soort dingen überhaupt al niet aan zoveel mensen, haha, dus dan zou ik dat ook niet online zetten. Ik snap wel dat mensen dat wel doen. Het is fijn een soort band op te bouwen met bloggers, ook al ken je ze niet (of bijna niet). Voelt als vriendinnen 🙂 x
Ik ben het met je eens. Als het slecht zou gaan met mijn relatie (wat niet zo is, maar stel) dan zou ik dat ook niet delen. Maar dat zou ik ook niet delen met klasgenoten, inderdaad, dus wat dat betreft klopt het wel. En dat vriendinnen-gevoel herken ik zeker! 🙂
Ik sta wel hetzelfde in dat ‘open bloggen’ als jij. Mijn lezers weten heel veel over me, maar natuurlijk is daar ergens ook wel die grens. Ik let er vooral op dat ik bijvoorbeeld namen van vriend(inn)en altijd afkort naar alleen hun voorletter. Ook wanneer ik bepaalde foto’s wil plaatsen, vraag ik altijd van tevoren toestemming als er ook anderen op die foto’s staan. Niet iedereen staat nu eenmaal hetzelfde in dat open bloggen en het is het niet waard om daar gedoe over te krijgen.
Precies, gedoe daarover wil je écht niet. Dan is het plezier er ook vanaf. Ik noem vriendinnen meestal ‘vriendin’ of bij naam, met toestemming 🙂
Lastige vraag… Het is lastig om te bepalen hoe open je moet zijn op je blog, ik denk dat je dat moet laten afhangen van hoe je zelf bent en wat jíj wil delen met je lezers. Het is en blijft immers jouw blog! Natuurlijk vinden lezers het hartstikke leuk om wat meer persoonlijke items online te zien komen – tenminste, ik wel! Ik ben dol op je openheid en vind het dan ook het leukste om persoonlijke artikelen te lezen en je zo steeds beter te ‘leren kennen’ om het zo maar te zeggen.
Tegelijkertijd is het heel goed van je dat je niet alles online gooit. Zou ik ook zeker niet doen 😉
Dank je, Linda. Ik denk dat je gelijk hebt: het is je eigen blog en je moest plaatsen wat goed voelt.
Heel lastig, maar ook interessant!
Ik heb ook geen problemen met open zijn en vind het heel leuk om dingen met mensen te delen, of het nu leuk of minder leuk is. Maar ik begrijp ook goed dat er grenzen zijn op internet. Zo deel ik ook niet alle foto’s op facebook o.i.d. en staat m’n profiel ook alleen zichtbaar vrienden etc. Dus je behoudt nog wel wat privacy, maar eigenlijk kan het me niet zoveel schelen haha. Als het maar niet te diep gaat qua persoonlijke gevoelens, vertellen over ruzies, over hoe vreselijk je werk is (terwijl je werk dit kan lezen) of weet ik het wat!
Ja, soms zie ik dingen voorbij komen waarvan ik denk: dit zet je NIET online. Meestal op Facebook en vaak werk gerelateerd, ja 😉
Lastig om daar inderdaad de juiste balans in te vinden, zelf ben ik ook best vrij open maar er zijn natuurlijk altijd grenzen en dat zijn de dingen die ik in real life ook niet met iedereen deel, dat is voor mij altijd de grens die ik ook op mijn blog toepas.
Precies.
Ja, dit vind ik altijd wel een interessant punt. Ik ben ook behoorlijk open, vooral over persoonlijke dingen, maar volgens mij wel altijd tot een bepaalde grens. Die ik dan weer niet duidelijk afbaken, maar dat voel je meestal wel aan, toch? Ik vind openheid fijn!
Ik ben het met je eens, Anne. Openheid is voor mij wel een voorwaarde om te bloggen, denk ik 🙂
Open zijn is goed denk ik maar er moet wel een grens zijn en ja die bepaal je zelf natuurlijk.
Vind ik ook 🙂