PROJECT TUIN | Als mensen vrijwillig hulp aanbieden, weet je dat het mis is

Voor. Toegegeven: het had wel iets meer kleur.

Twee weken geleden vertelde ik jullie al over het drama wat ’tuin’ heet. Nadat 2 vrienden zich apart meldden voor een voortuin-actie-team begrepen wij dat er écht nodig wat moest gebeuren. Als mensen zich al vrijwillig aan gaan bieden, weet je dat er iets mis is. Nou ja, dat wisten we zelf eigenlijk ook wel, maar we hebben het zo lekker druk met trouwfilms dat we bijna niet meer aan dit soort projecten toekomen.

Zoals je ziet, was het woord ‘pleuriszooi’ nog een understatement. Donderdag besloten we ’s middags de tuin in te gaan en wel te zien waar het schip zou stranden. Omdat er veel minder wortels en bloembollen stonden dan in de achtertuin ging het een stuk sneller. Gelukkig maar! We trokken al het onkruid eruit (ja, ook die grappige paarse bloemen, sorry buurvrouw), schoffelden en harkten. We verplaatsen een paar stenen zodat er een soort-van-pad ontstond (vonden wij al heel wat voor onze kluskunsten) en deelden de tuin op in twee delen.

In het voorste deel (vanuit de foto gezien) hebben we gras gezaaid. Ja, ik weet het, daar is het helemaal niet meer de tijd voor, maar wij zijn ongeduldig. Aan de andere kant van het pad heb ik wilde bloemen gezaaid. Het zou kunnen dat ik me niet heel strak aan de regels achterop het briefje heb gehouden. En dat alle zaadjes zo ongeveer op dezelfde centimeters grond vielen. Maar ach, het idee is leuk. Verder had m’n moeder (die ook spontaan allemaal plannen begon te bedenken voor onze tuin dat ik haar ervan verdenk dat ze het ook niet meer vond kunnen) nog wat gele bloemies meegegeven, die ik gepland heb.

Nu… Tijdens dus.

Je moet toegeven: het ziet er al een stuk beter uit dan eerst. Goed, het is nog steeds een dooie boel, maar nu staat er tenminste geen jungle meer. Ben benieuwd hoelang het duurt voordat er echt soort-van-gras en bloemen staan… To be continued.

Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!