Ik las dus hiervoor een super goed boek, namelijk Ik reis alleen. Dat is super fijn, maar ook heel stom, want elk boek dat je erna leest, valt tegen. Zo ook deze. Al was deze waarschijnlijk ook tegengevallen als ik hiervoor niet een super awesome boek had gelezen. En het schijnt dus ’s werelds bestverkochte thrillerserie te zijn.
Waar gaat Gewetenloos over?
De serie gat over Kay Scarpetta, een vrouwelijke patholoog-anatoom. Dit is het 23e deel van de serie, maar je kunt de boeken ook wel los lezen. Het boek begint met een vreemd filmpje dat Kay op haar telefoon binnenkrijgt. Het lijkt een oud filmpje te zijn, dat opgenomen is door een oude bewakingscamera. In het filmpje zie je Kays nicht Lucy en de beelden zijn nogal compromitterend voor haar.
De achterflap: Scarpetta gaat op een eenzame, dramatische zoektocht naar de waarheid. Een mysterieuze dood binnen de filmwereld, een vliegtuigwark in de Bermudadriehoek, een gruwelijk pakje in een vrachtwagen en angstaanjagende video’s uit het verleden, dreigen Scarpetta’s wereld compleet te ruïneren.
Wat vond ik ervan?
De serie schijnt dus ’s werelds best verkochte thrillerserie te zijn en werd bekroond met de Edgar Award en de Gold Dagger Award. Kortom: mijn verwachtingen waren toch best hoog. Maar ik verklapte al: ik vond het niet best. En dat had een aantal redenen.
Ten eerste stoorde ik me aan de hoofdpersoon. Ze bleef maar zeuren over die filmpjes die verdwenen, waardoor haar bewijsmateriaal ook verdween. En ik dacht alleen maar: FILM DIE STOMME FILMPJES DAN MET EEN ANDERE TELEFOON. Echt, mens, doe niet zo dom. Sowieso werden dingen oneindig vaak herhaald in het boek. Ik wil natuurlijk niet teveel verklappen, maar het was alsof er drie keer uitgelegd werd waarom een bepaalde stap genomen werd.
Ik irriteerde me, en dat is niet zo handig bij een thriller. Ik kon daardoor de hoofdpersoon niet zo serieus nemen. De ‘vijand’ moest overkomen als een super gevaarlijke psychopaat, maar doordat ik me irriteerde en ook de schrijfstijl niet super vond, werd ik er een beetje lacherig van.
Wat ik wél goed vond aan het boek waren de details. Het is duidelijk dat Patricia Cornwell veel van de pathologische en medische wereld af weet of zich in ieder geval goed laat informeren. Dat soort details vind ik zelf altijd erg leuk om te lezen! Het laat zien dat er serieus werk van het boek is gemaakt en het maakt net het verschil tussen een ‘leuk’ boek en een écht leuk boek. Mits de personages en de schrijfstijl dan ook leuk zijn, maar helaas, zoals je kunt lezen ben ik géén fan van deze serie.
Hè, shit, ik had zo gehoopt dat ik het een super leuke serie vond en dat ik de andere 22 delen kon gaan lezen. (Al moeten er dus ook een heleboel mensen zijn die het wél leuk vinden.) Maar goed, er ligt gelukkig nog een héle hoge stapel boeken op mij te wachten. Ik ben nu bezig in Val voor mij, dus daarover snel meer! 🙂
Reading challenge 2016: 50% – 15 van de 30 boeken!
♥ Mariek
Wat jammer dat het tegenviel want het vooruitzicht op een serie van 22 (!) fijne boeken zou wel super zijn!
Ja, hè? Dat was mijn idee dus ook! Maar goed, snel weer aan de volgende serie beginnen 😉