Ha! Ik wilde een blog schrijven over mijn reis naar Marokko in 2010, maar wist niet meer precies waar we geweest zijn. Toen ik mijn computer liet zoeken (in de hoop reispapieren te vinden), kwamen daar ineens reisdagboeken naar voren! Ooit, in een ver verleden, geplaatst op mijn blog (toen ‘ie nog in HTML geschreven was). Yes! Hierbij dus een zeer uitgebreid en compleet verslag met héél veel foto’s over die fantastische reis! De dagboekfragmenten heb ik overigens wel herschreven, want mijn schrijfstijl is wel iets eh… verbeterd.

In 2010 deed ik eindexamen VWO. Ontzettend spannend, want ik moest er keihard voor werken. O, wat was ik trots toen ik mijn diploma in handen had. Eindelijk! Dat moest gevierd worden! Klasgenootjes boekten allemaal een reis naar Spanje of Griekenland en vierden feest tot in de vroege uurtjes. Mijn toenmalige vriend en ik hadden daar echter totaal geen zin in. Wij wilden een reis boeken die we nooit meer zouden vergeten. We keken uren rond op internet en ineens kwamen op Marokko. De foto’s zeiden genoeg: daar moesten we naartoe.

We boekten een groepsrondreis van 10 dagen. Ik had nog nooit een groepsreis gemaakt, maar toentertijd was het prima. We deden prachtige excursies, boekten er zelf nog een aantal bij en hadden genoeg vrije tijd. Nu zou ik het niet zo snel meer doen, maar als je begint met reizen, je weet niet zo goed hoe je leuke dingen moet boeken en je vindt wat extra gezelligheid leuk, dan is een groepsreis ideaal.

Dag 1 en 2: Marrakech

Hotel: Hotel Oudaya

De eerste dag hebben we drie uur in het vliegtuig geslapen. Vervolgens ging de reis verder in een bus en reden we met de hele groep (61 man) in vier uur tijd naar Marrakech. Wat erop neer kwam dat ik in m’n eentje vier uur naar buiten heb zitten kijken, terwijl de andere 60 lagen te snurken. Bij aankomst was er een welkomstbijeenkomst en kregen we ons eerste kopje Marokkaanse thee. Een half glaasje mierzoete, super hete thee met bezinksel onderin (wat je dus niét moet opdrinken). Het hotel was oud, maar schoon en er is een klein zwembad, wat we meteen even uitproberen. Het is namelijk aardig warm!

In Marokko blijken ze, naast Arabisch en Berbers, ook vloeiend Frans te spreken. Wat een beetje onhandig is, aangezien wij allebei Duits in ons pakket hadden en verder alleen Engels en Latijn spreken. De laatste keer dat ik een Frans proefwerk heb gemaakt, was drie jaar geleden. Hmm…

Het valt me mee dat de groep zo gevarieerd is qua leeftijd. Er zijn zelfs een paar jongeren van onze leeftijd! Allemaal net klaar met de eindexamens en dus op avontuur uit. Vanaf vandaag mijn nieuwe hobby: filmen met mijn nieuwe videocamera, gekocht van mijn spaargeld. (Kijk, hier was ik al gek op filmen! Hoe leuk! Het Marokko-filmpje is echter nooit groter geworden dan een paar minuten. Haha!)

Dag 3 – Marrakech

Oké, dat Frans wordt een klein probleem, vrees ik. We vroegen net om ‘un plan’ en kregen een visitekaartje. Gelukkig snapte de andere man ons wel en kregen we alsnog een plattegrond.

Om 9.00 uur moesten we weer met z’n allen de bus in en vertrokken we naar de minaret van Koutoubia, een 70 m hoge minaret met een enorme, mooie tuin eromheen. Er liepen waterdragers met tassen van geitenleer (waar ze vroeger het water in vervoerden, tot er waterputten werden geslagen en ze niks meer te doen hadden), die in het park staan om op de foto te gaan met toeristen (voor héél veel geld, trap er niet in). Ze zien eruit als clowns en dragen een soort hoge sombrero met franjes, die ze steeds bewegen om vliegen weg te jagen.

Na de minaret bezochten we de graftombes van El Mansour en al zijn vrouwen en kinderen. Het was super warm (38 graden) en toen ik met mijn witte jurk even in de schaduw wilde gaan zitten, mocht ik op de sjaal/hoofddoek van onze reisleider, Said, gaan zitten. Hij draagt overigens ook een blauwe jurk en veel te grote slippers, is heel aardig en weet heel veel te vertellen (in het Nederlands, want dat heeft hij geleerd).

Daarna vertrokken we naar het paleis van Moulau Hassan, wat vooral erg groot en duur was. Na de lunch kochten we op het grote plein een hoedje, waardoor ik er nu uitzie als een mislukte cowboy (maar alles beter dan een zonnesteek). 46 graden. Phoe!

Dag 4: Marrakech

De dag begon vroeg: om 7 uur ’s ochtends waren we al bij het ontbijt. Klokslag half 8 stonden we voor het hotel. Klaar voor onze 4×4 jeeps, waar we een gewéldige tocht mee maakten. Het was een zelf geplande excursie, maar ik heb er zeker geen spijt van gehad. Het uitzicht was schitterend. Helemaal achterin de jeep gevouwen werd ik een beetje misselijk, maar gelukkig wilde er iemand, die voorin zat, met me ruilen.

We namen een kijkje in het ‘huis’ van een Berber, één van de oudste inwoners van Marokko. Het huis had geen dak en de kleding werd gewassen in een rivier. Prachtig! ’s Avonds hadden we nog een Marokkaanse avond gepland (ook optioneel). Compleet met een heel lam op de tafel en muzikanten met pannen en een heeeeele lange toeter. Daarna bekeken we een paardenshow, waar we geen van allen iets van begrepen.

We hebben overigens in drie dagen tijd al 6 keer kip gegeten (lunch en diner). Hm…

Dag 5 en 6: Marrakech

Na de Marokkaanse avond waren we aardig gesloopt en daarom besloten we een rustdag in te lassen. We sliepen uitgebreid uit, aten ’s middags een pizza en vermaakten ons bij het zwembad.

De dag erna was alweer een vrije dag. We kregen een extra vrije dag, omdat het vliegtuig onze groep niet eerder terug kon brengen. ’s Ochtends bezochten we ‘Le Jardin Marjorelle’, een gewéldig grote tuin, een halfuurtje lopen van ons hotel. Na een kwartier waren we al verdwaald, maar gelukkig kregen we van een Fransman een andere, veel duidelijkere kaart. Dezelfde man vertelde ons dat we beter een taxi konden nemen naar de tuin en na even afdingen, nam hij ons mee. Het tuin was net een paradijs, inclusief cactussen en fonteintjes. Prachtig!

’s Middags bezochten we hét plein van Marrakech, waar we heerlijk aten en ’s avonds gingen we vroeg naar bed. 43 graden. Allemachtig.

Dag 7: Fes

Hotel: Hotel Moulay Yacoub

Op dag zeven hebben we van 8.00 uur ’s ochtends tot 20.00 uur ’s avonds in de bus gezeten, op weg naar Fes. Het uitzicht was prachtig (we kwamen langs de rijkste stad van Marokko en de huizen die dáár stonden, ai, ai, ai), maar ik had wel een reispilletje nodig. De wegen in Marokko zijn niet zoals de wegen in Nederland. In het reisboekje kwam ik een kaartje tegen en zag ik dat er ook een snelweg was. Toen ik vroeg waarom we daar niet overheen gingen, kreeg ik het doodleuke antwoord dat die omgeving niks voorstelt en ‘jullie willen toch wel iets te zien hebben?’ Ik was werkelijkwaar compleet stoned door alle reispilletjes, maar het voordeel was: ik heb van de reis zelf amper wat meegekregen.

Eenmaal de halve berg over, waren we eindelijk in het hotel. Dat lag écht in the middle of nowhere. In het Rifgebergte, om precies te zijn. Een landschap dat eruit zag als een stuk opgewaaid zand, met wat gras erover. Het hotel was aardig luxe. We sliepen in de kelder, maar – omdat het hotel tegen een berg lag – hadden wel een balkon. ’s Avonds aten we kip. Wat anders?

Dag 8: Fes

De volgende dag kregen we een rondleiding door Fes. Best een mooie stad, met erg veel steegjes. Minder druk (en minder warm) dan Marrakech. Als er ‘Bèlèk!’ geroepen werd, moesten we meteen aan de kant springen, want dan kwam er een ezel met spullen op zijn rug voorbij.

Daarna gingen we naar een leerlooierij, waar het verschrikkelijk stonk. We kregen allemaal een takje munt, dat we onder onze neus konden houden. In de weverij vond de wever mij het ultieme hoofddoek-model en dus kreeg ik een prachtige doek om. Iedereen vertelde me dat ik de doek moest kopen, maar ik deed het niet, omdat ik géén idee had hoe ik het ding op mijn hoofd moest draaien. Nu denk ik: wat jammer! Was een práchtige sjaal geweest!

Na een vermoeiende halve dag, gingen we bij het zwembad liggen, maar het waaide zo hard, dat ik de moed niet had om erin te springen.

’s Avonds aten we kip. Ik denk dat ik aan het einde van de vakantie ook eieren kan leggen.

Dag 9: Rabat

Hotel: Hotel Bouregreg

We begonnen de dag in de oude Romeinse stad, Volubilis. Helaas was onze oude gids, Said, in Marrakech achtergebleven en kregen we er een oude chagrijn voor terug. Toen wij een spelletje ‘Wie de meeste Latijnse woorden herkent’ wilden spelen, riep de man ‘Hallo, hallo! Luisteren! Iek ben geen cd!’

Volubilis bestond vooral uit resten van huizen en mozaïeken. Erg leuk en aardig, maar er viel met geen fatsoen een leuk Latijns woord te ontrafelen. We kwamen niet verder dan ‘Jupiter deus est’ (Jupiter is een god) en ‘Et in Olympus habitat’ (en hij woont op de Olympus), maar dat verzonnen we ter plekke. Fijn. Heb ik daarvoor nou 3 jaar Latijn gehad?

De volgende stop was Meknes met zijn oude centrum, Medina. Medina wordt omringd door een muur, waar wij absoluut niet achter mogen komen. Wegens de veiligheid, geloof ik.

’s Middags bezochten we in Rabat het mausoleum van Mohammed V. Erg indrukwekkend. Mohammed V (de opa van degene die nu regeert, Mohammed VI) was erg lief, zo bleek uit het verhaal van de gids. Hij bevond zich vaak onder het volk en onderdrukte hen niet zo. De tweede man, die er begraven lag, was Hassan II, een tiran, volgens de gids. De derde was de broer van Hassen II, maar die is nooit koning geweest, dus die doet er niet zo toe. Mohammed VI schijnt gelukkig wel weer lief te zijn.

’s Avonds bezochten we ons derde en laatste hotel. Op internet stonden slechte recensies, dus we waren op alles voorbereid, maar vergeleken met de andere hotels leek het wel de suite van de president. Groot, met drie eenpersoons bedden en in de badkamer vonden we zelfs een bidet. We aten een diner mét buffet. En dat betekende: voor één avond géén kip. Hoera!

Dag 10: Casablanca

‘Vandaag is alweer de laatste dag van uw fascinerende reis door het mystieke Marokko. Na het ontbijt reist u af naar uw laatste bestemming: Casablanca.’, zo vertelde het  programmaboekje ons. En dat klonk mij als muziek in de oren. Niet zozeer omdat het de laatste dag was, dat vond ik alleen maar jammer! Nee, het was meer het woord ‘Casablanca!’ waar ik spontaan van begon te glimlachen. Ca-sa-blan-ca! Dat klonk te mooi om waard te zijn!

De eerste dag waren we natuurlijk ook al in Casablanca geweest (daar ligt immers het vliegveld), maar toen had ik er vrijwel niks van meegekregen. De ochtend brachten we grotendeels door in de bus. Maar de airco deed het prima, dus wij vonden het wel best. We bezochten een moskee en daarna was het tijd voor een paradijsje: het strand! De gids vertelde ons dat we even ‘een bakkie mochten doen, want die Hollanders willen alsmaar een bakkie doen’. We kregen drie kwartier, maar toen we het zand onder onze blote voeten voelde, kreunde iedereen: mogen we hier niet de hele dag blijven?

Voor de lunch bereidde ik me voor op een lekker bordje kip, maar het was erger. De ober kwam aanlopen met schotels vol vissen en garnalen. En niet zomaar vissen, maar beesten met de ogen er nog in! Eh… ober? Vandaag ben ik even vegetarisch!

Een uur later was het tijd om wat souvenirs in te slaan. We kochten een kamelenbeeldje, een Afrikaanse trommel, een kleine tagine (Afrikaanse stoofpot van aardewerk), nog een houten kameel en een houten masker voor iedereen. De bus bracht ons naar het vliegveld, waar het hele ritueel van ‘paspoort-douana-koffer-wéér je paspoort-nóg een keer douana’ weer begon. Op het vliegveld wilden we iets eten en toen de snackbar dicht bleek te zijn, kozen we voor Ali Shoarma. Nietsvermoedend bestelden we twee kleine schotels, tot de man aangaf dat ze geen rundershoarma hadden die dag. ‘Wat hebben jullie dan wel?’ vroeg ik allerliefst. Drie keer raden. ‘Vandaag alleen de kip.’ Aaaaaah!

De foto’s zeggen genoeg: ik vond Marokko práchtig! Ik wil er graag nog een keer naartoe, want ik wil het land heel graag aan Geert laten zien. De reis die wij maakten, is trouwens weer terug bij BBI reizen. Dus als je wilt…

Zijn jullie weleens in Marokko geweest?

[dot_recommends]

Follow my blog with Bloglovin