REIZEN | Praag

Na mijn vorige reisverslag van Bratislava zal ik nu weer een positief verslagje schrijven, hoor. Beloofd, gekkies die een beetje bang van mij werden. (Soms moet ik gewoon even mijn frustratie kwijt, snap je?) Vandaag dus een verhaaltje over Praag. Ikzelf was in het eindexamenjaar al eens in Praag geweest en kon me daar een paar dingen van herinneren:

1. Praag is een beetje een boze stad. Veel grijs, zwart en hoge torens.
2. Er stond een gigantische kerstboom op een groot plein.
3. Ergens was een toren met een grote klok erop. Die was best cool.

Je snapt: met deze hoogwaardige informatie was ik perfect in staat om Geert een waardige rondleiding door de stad te geven. Gezamenlijk met mijn voortreffelijke richtingsgevoel was het dus allemaal geregeld. Goed. Bij de eerste stop van de metro was zowaar daadwerkelijk een gebouw wat ik me vaag herinnerde. Het Nationaal Museum. Hartstikke leuk. Ik wist nog dat de inhoud vooral bestond uit verlepte dinosauriërs, dus die hebben we lekker overgeslagen. Ik wist ook nog dat de winkelstraat aan het Nationaal Museum uit niet veel bijzonders bestond. We vervolgden dus onze route met de metro.

Onze strategie was als volgt: uitstappen bij alle knooppunten van de metro die er belangrijk uitzien, totdat we op dat coole plein zijn. Het tweede knooppunt bestond uit huizen en een straat, maar toen we op het dérde knooppunt uitstapten, stonden we zowaar op een plein. Een kleine hartverlamming later wist ik het zeker: dit was hét plein met de kerstboom! Maar dan eh… zonder kerstboom. Super tof.

Er waren kraampjes en we vermaakten ons prima. Aan het einde van een grote straat stond een mooi gebouw, die ik graag eens van dichtbij wilde bekijken. Geert: ‘Ja, mooi, hè? Weet je wat dat is?’ ‘Nee?’ ‘Het Nationaal Museum.’ ‘O.’

Goed, we hebben dus misschien een kleine omweg gemaakt én het duurde nogal even totdat ik de toren met de klok (die achteraf een zonnewijzer bleek te zijn) had gevonden, maar hé, we hebben wel een heel groot deel van Praag gezien! En we slaagden eindelijk voor souvernirtjes, ook niet onbelangrijk. Daarnaast hebben we hét hoogtepunt van Praag gezien: de poppetjes die langs komen ‘schuiven’ in de klok, als het hele uur slaat. (Geert was nogal teleurgesteld, omdat ik keihard beweerde dat er échte mannen met een trompet uit zouden komen, maar dat bleek ook een iets te mooie herinnering.) Alleen het wachten om de toren op de gaan, duurde nogal lang. Maar het uitzicht was heel mooi en we hebben leuke foto’s gemaakt.

Praag is leuker dan ik in mijn gedachten had. Het is een boze stad, die best veel indruk maakt. Het is er donker en zwart, maar de mensen zijn vrolijk en maken muziek. Er is veel te zien, je kunt er goed winkelen en er staan schattige kraampjes met souvenirs. In de winter is het er misschien nog wel leuker, maar ik vond het tijdens het eindexamenjaar vooral héééél koud, dus dit zomer-bezoek was ook wel fijn. In ieder geval is Praag een aanrader, mocht je er nog nooit geweest zijn.

Ben jij weleens in Praag geweest?

[dot_recommends]

Follow my blog with Bloglovin