ROEMENIË | Geen standaard vakantie

Vorige week vertelde ik jullie over het dorp waar we verbleven, Chiscau, en eerder liet ik al het houten huisje van oma zien en blogde ik over de gastvrijheid, pălincă en kaasbroodjes. Vandaag wil ik jullie iets meer vertellen over de streek waar we waren: Transsylvanië. Ik wil namelijk niet spreken over het hele land. Roemenië is zó ontzettend groot dat je er wéken door zou kunnen reizen. Dé reden dat we eraan denken om deze zomer alweer terug te gaan. Wij willen meer!

Óveral wordt aan de weg gewerkt

Goed, meteen even over dat vervoer, want dat heeft nogal wat voeten in aarde in Roemenië. Eerder vertelde ik al dat vervoer per huifkar nog heel normaal is. Veel Roemenen liften ook naar de stad. De hoofdwegen zijn vrij goed. Ze hebben asfalt en je kunt erover rijden zonder bang te zijn voor een lekke band.

Het nadeel? Er wordt óveral aan de weg gewerkt en volgens de Roemeense buurvrouw van mijn ouders is dat altijd al zo geweest. Je zou zeggen dat ze ook een keer klaar zijn, maar nee. Ze werken dan aan één helft van de weg, waardoor je steeds voor een stoplicht moet wachten als de tegenliggers aan de beurt zijn.

Hobbel de bobbel

Maar… de overige wegen? Die zijn héél beroerd. Echt. Stel je een hobbelige weg voor, vermenigvuldig het met 10 en je bent er nog niet. Vooral heel fijn als je navigatiesysteem zó nauwkeurig is dat ‘ie je steeds over die wegen stuurt. Het is een godswonder dat we geen lekke band hebben gehad.

Roemenen zelf rijden ook als mafkezen. Inhalen op gevaarlijke plekken, keihard door rood rijden… It happens all the time. In combinatie met het feit dat het woord ‘straatverlichting’ er nog uitgevonden moet worden, zorgt dit ervoor dat je in het donker beter niet meer kan gaan rijden.

Bewegwijzering? Straatverlichting?

Bewegwijzering kennen ze ook amper. Bezienswaardigheden worden pas op het allerlaatste moment aangegeven (zo van: ‘o ja, je bent er trouwens.’). Je kunt écht niet zonder navigatie in Roemenië!

Langs de weg kom je om de haverklap ook huizen/benzinestations tegen die niet meer gebruikt worden. In ons kleine Nederland kun je je dat niet voorstellen, maar daar hebben ze zoveel ruimte dat ze oude gebouwen gewoon laten staan. Oh, en alles is in Roemenië goedkoop, behalve de brandstof. Die prijzen zijn ongeveer gelijk aan die van Nederland.

Wat je op straat allemaal tegenkomt

Wat je dan zoal op straat ziet? Nou, mensen. Die lopen. Gewoon op de weg, want voetpaden kennen ze niet (alleen in de hele grote steden). Dieren. Vrachtwagens (héél veel). Vee. De zwerfhonden, waar Roemenië om bekend staat en die er een spelletje van gemaakt hebben om auto’s aan te vallen. Katten daarentegen zie je bijna niet. Maar wel veel politie! Ze zijn overal, maar wij zijn er gelukkig niet mee in aanraking gekomen.

Alles is relatief

Tja, die Roemenen. De Roemenen, die niet praten maar schreeuwen. In eerste instantie dachten we dat iedereen ruzie had, maar het bleek dat Roemenen nog temperamentvoller zijn dan Italianen. Oh, en wat ons ook nog opviel? Op zondag zijn veel winkels en bezienswaardigheden gewoon open! Tenzij ze dicht zijn natuurlijk. Alles is relatief.

Deel 1, deel 2 en deel 3 van mijn reisverhalen over Roemenië al gelezen?
En de travel movie al gezien?

Volg mij op Bloglovin, Twitter, Facebook & Instagram voor dagelijkse updates!