TAG | De Schrijveloerus Tag

Zoals de meeste van jullie wel weten, heb ik inmiddels 2 boeken op mijn naam staan; ‘Tegen wil en dank‘ en ‘Pak me dan‘, beide uitgegeven in de Romanchica-serie van uitgeverij Mistral. Inmiddels ben ik bezig met boek 3 en daarom sprak ik afgelopen donderdag af met chicklitschrijfster Lisette Jonkman. Hoewel ik Lisette pas twee keer ‘in het echt’ gezien heb, voelt het alsof ze mijn tweelingzusje is. Of – zoals Lis het zegt – ‘alsof we al sinds ons vijfde buurmeisjes zijn’.

Lis plaatste diezelfde dag toevallig een hele leuke tag, die ik wel over moést nemen. Natuurlijk verzon Lis er – onder het mom van: ‘als je het doet, doe het dan gewoon extreem raar’ – weer een hele gekke naam voor en de SchrijveloerusTag was geboren. Vandaag vul ik ‘m in!

Waarom schrijf je wat je schrijft?

Ik kan niet niét schrijven. Wat ik ook doe, ik schrijf altijd. Een boek, op mijn blog of gewoon in een notitieboekje dat ik áltijd bij me heb (zelfs – of eigenlijk: júist – op vakantie). Waarom? Ik heb geen idee. Ik moet het gewoon kwijt. Hoewel ik aardig goed kan kletsen, ben ik beter in schrijven. Ik doe het veel, ik doe het graag. Ik doe het gewoon. Het hoort bij mij.

In welk(e) genre(s) schrijf je?

Chicklit. Omdat ik dat super leuk vind om te lezen, omdat ik het géén ‘lullig’ genre vind (probeer maar eens een écht goede, originele chicklit te schrijven) en omdat ik niet anders kan. Chicklit hoort bij me. Ik bén chicklit. Mijn leven ziet eruit als een chicklit. Hoewel ik ook heel graag eens een thriller en oorlogsboek wil schrijven, is chicklit toch echt favoriet.

Zie je jezelf in de toekomst ooit een uitstapje maken naar een ander genre?

Zoals ik net al verklapte: ja! Ik zou graag eens een kinderboek willen schrijven en heb ook al ideeën voor een oorlogsboek. Maar dat is moéilijk, hé! Voorlopig nog even chicklit dus.

Wie inspireerde je om te gaan (blijven) schrijven?

Er was niet echt één persoon die me inspireerde. Ik schrijf al boekjes sinds groep 3… Ik las wel altijd héél veel. Van oude boeken als ‘De Vijf’ en ‘Pitty naar de kostschool’ als de boeken van Jacques Vriens en Carry Slee. Mijn meest uitgesproken zin óóit moet toch wel “Even mijn hoofdstuk uitlezen!” zijn.

Wie is je favoriete door jouzelf bedachte personage?

Christine uit ‘Morgen bel ik echt’. Zij is gebaseerd op de vriendin van mijn moeder. Als zij belde, zei ik altijd: ‘O, neeeeeee, Christina Babbel is weer aan de telefoon‘. Je raadt het al: dat duurde úren. In het boek komt Christine terug als een lief, maar onmogelijk personage dat áltijd op het verkeerde moment hele verhalen komt vertellen.

‘Morgen bel ik echt’ is nooit uitgegeven, maar dat schreef ik voor de Chicklit wedstrijd, waarbij ik in de longlist belandde. Dat boek kun je overigens wel lezen op mijn site, want ik heb het ooit in stukjes geplaatst (elke dag een deel). Misschien moet ik er maar eens een pdf’je van maken? En nu ik erover nadenk: Christine is écht een leuk personage. Misschien moet zij ook ergens terug komen in mijn nieuwe boek?

In welk lettertype werk je het liefste?

Van de uitgever moest ik in ‘Times New Roman’ schrijven, maar ‘Calibri’ en ‘Cambria’ gebruik ik nu zelf het liefste. Ik heb echt een fascinatie voor lettertypes en kan er serieus minuten lang over nadenken welk lettertype ik zal gaan gebruiken.

In welk lettertype zou je nóóit werken?

Comic Sans. Of van die onmogelijke lettertypes die eruit zien als houten palen. Wánneer is dat in vredesnaam handig om te gebruiken?

Welk boek had je zelf geschreven willen hebben?

Zonder te slijmen: Verkikkerd van Lisette Jonkman. Dat is pas briljante chicklit. O, en ieder boek van Sophie Kinsella (behalve het laatste, die vond ik tegenvallen).

Wat is de laatste opdracht die je ooit in een boek geschreven hebt?

Dat wordt een ‘Bucket List’-item, want ik heb nog geen papieren boeken uitgegeven, helaas. Hopelijk komt daar snel verandering in, dan zal ik beloven ooit een maffe opdracht te schrijven, goed?

Wie is de eerste die jouw verhalen leest (behalve jijzelf natuurlijk)?

Mijn moeder! Al vanaf het begin. Toen ik nog thuis woonde, las ze áltijd mijn Fancy column door en ook nu checkt ze eerst mijn column voor Juf voordat ik ‘m naar de redacteur opstuur. Ook mijn boeken heeft ze allemaal als eerste gelezen. Zij zorgde er dan ook weer voor dat ik doorwerkte, want dan kreeg ik weer berichtjes van haar: ‘Schiet eens op, ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren!‘

Heb je weleens meegedaan aan een schrijfwedstrijd en/of in de jury van zo’n wedstrijd gezeten? (Zo ja: hoe was dat?)

Ik heb meegedaan aan de Chicklit schrijfwedstrijd! Twee weken voor de deadline zag ik dat en toen heb ik non stop geschreven aan ‘Morgen bel ik echt’. Toen ik bij de laatste tien belandde, dacht ik: hmm, misschien kan ik dit wel! Mijn manuscript heb ik opgestuurd naar verschillende uitgeverijen en daar is – een jaar later – de samenwerking met uitgeverij Mistral uitgerold.

In een jury heb ik nooit gezeten.

Hoeveel verhalen zwerven er op dit moment door je hoofd heen?

Eén verhaal wat bijna klaar is om mee te beginnen en die ik – hopelijk – ook ga schrijven. Eén verhaallijn waar ik nog een goede uitwerking voor moet schrijven. En één heel erg niet-concreet idee voor een oorlogsboek.

Wat is jouw schrijfvalkuil?

Denken dat het per se origineel moet zijn. Zoals Lis ook al zei: bij chicklit kun je tot een bepaald punt origineel zijn, maar eigenlijk zijn alle plotten al vergeven. Het gaat om het jasje: jouw schrijfstijl!

Ben je weleens herkend in het openbaar als ‘de schrijver van…’?

Nee! Ook niet van mijn blog, trouwens (behalve een keer op een event, maar dat telt niet). Ik zie meisjes me weleens heel lang aankijken – vaak op een dag waarop ik óf net uit de douche kom óf in een bui van zelfvertrouwen in mijn joggingbroek op straat loop – en dan denk ik: o neeeeeee, ze zullen me toch niet herkennen van iets? Maar waarschijnlijk denken ze dan iets héél anders of loop ik raar, of zo. Herkend worden lijkt me trouwens héél vreemd.

Lis, ik vond de tag briljant en tag iedereen die ‘m ook wil invullen!

Follow my blog with Bloglovin