Eergisteren keken Geert en ik de laatste twee afleveringen van het derde en laatste seizoen van The Killing. Het eind is op z’n minst wonderlijk te noemen, schreef iemand op internet. En ja, zo is het inderdaad wel samen te vatten. Ik zal geen spoilers geven, maar man, wat ben ik gefrustreerd. Wat ’n rot-eind!
Natuurlijk: het is niet alleen rot, maar ook geniaal. Maar dat wil niet zeggen dat ik gehoopt had op iets anders. En ja, ze zeggen dat seizoen drie het laatst seizoen is van The Killing. En dus is mijn crimi-hart niet verzadigd. Ik wil meer. Meer Sarah Lund, meer Borch, meer misdaad, maar vooral: een happy end voor iedereen. En dat is het nu niet helemaal. (Niks verklappen, Marieke. Houd je mond.)
Iedereen die ik spreek en die alle seizoen al heeft gezien, moet het horen. Dat ik het einde héél anders zou doen. Ik ben waarschijnlijk romantischer ingesteld dat de Scandinavische crimi-schrijvers, maar dat verklaart waarschijnlijk ook waarom die crimi’s zo goed zijn. Een crimi gaat niet om romantiek, happy ends en veel zoenen. Nee, het gaat om goed denkwerk, het écht niet weten wie de dader is en heel veel geweldig acteerwerk. En ja, daar voldoet The Killing aan. Heel goed zelfs.
Goed, ik moet me erover heen zetten. Gedag zeggen tegen Sarah Lund en al haar eigenaardigheden. Verder met de volgende crimi. Arne Dahl wacht op ons en belooft ook heel goed te zijn. Maar gemakkelijk is het niet. Sarah, ik hoop dat ik je op de een of andere manier tóch nog een keer terug zie in seizoen vier…
Want je mag toch heus wel hopen?
Hebben jullie The Killing al gezien? Zo niet, ga je schamen en plan een tv-avondje!
Foto: Pinterest
Ik ben ook met The Killing 3 bezig! Echt super jammer dat dit het laatste seizoen is. Vind het echt een hele goede serie.
Het IS ook heel jammer! Hopelijk gaan ze zelf ook inzien dat er nog een seizoen bij moet 😉