WIJ GAAN TROUWEN ♥

OMG! WIJ GAAN TROUWEN! Ja, sorry, hoor, maar hoe kan ik deze blog anders beginnen dan met caps lock?! Ik zit al jaren 24/7 met mijn hoofd in de trouwwereld en nu gaan we gewoon ZELF TROUWEN! Ongelooflijk toch?!

Sinds ik het zondag (letterlijk 5 minuten nadat we thuis kwamen van onze vakantie naar Polen) Facebook-official heb gemaakt, krijg ik regelmatig de vraag of ik het aanzoek zag aankomen. Nou ja, een beetje wel, want eigenlijk hadden we gewoon al besloten dat we wilden trouwen over niet al te lange tijd. En ja, toen snapte ik ook wel dat het geen jaar meer kon duren voordat dat aanzoek er kwam. Want ondanks dat Geert zei: ‘nou, dan kunnen we net zo goed beginnen met regelen’, vond ik toch dat hij het moest vragen. Gewoon, omdat ik het zo leuk vond. En dan helpt het best wel dat je in de trouwwereld werkt, want we kregen zo ongeveer twee keer per week de vraag wanneer we zelf gingen trouwen en zo’n gesprek eindigde er dan altijd mee dat de druk nu lekker bij Geert kwam te liggen, haha!

Maar… ik had eigenlijk gedacht dat Geert het in Amerika zou gaan vragen en omdat iedereen dat blijkbaar dacht, dacht Geert: dan ga ik het dus juist niét daar vragen. Een man naar mijn hart. Hij wilde het niet van tevoren bedenken, maar gewoon vragen op een moment waarop hij zou denken: já, nu ga ik het doen! En dat moment had hij blijkbaar op 28 juli, want – nou ja – toen vroeg hij me ten huwelijk!

Het was onze tweede vakantiedag. We waren in Lwówek Śląski en hadden net super lekker gegeten bij restaurant Kuznia1755 (daar moet je echt gaan eten als je daar nog eens bent.) Na het eten besloten we nog de rotsen van Lwóweckie Skały op te klimmen, voor een mooi uitzicht over de stad. We zaten lekker op de rotsen te genieten van het uitzicht en hadden net een paar selfies gemaakt met de zelfontspanner toen Geert ineens een rots lager ging staan, mijn hand pakte en zei: ‘Ik vind dit wel een mooie plek… Wil je met me trouwen?’ Nou en toen zei ik natuurlijk ‘JA’, dat lijkt me logisch! ♥

Vervolgens was ik een halfuur niet aanspreekbaar van blijdschap en toen we weer op de camping waren, besloten we de selfie die we na het aanzoek hadden gemaakt te app’en met daarbij de tekst ‘Zullen we maar doen dan?’. (Lang verhaal, maar het komt erop neer dat romanticus Geert dat zei toen we verkeeeering kregen, dus dat wilden we erin houden.) We hadden verwacht dat de meeste mensen meteen door zouden hebben dat Geert me ten huwelijk gevraagd had, maar de meeste reageerden met ‘wat doen?’. De meest briljante reactie kwam van de moeder van Geert: ‘Ooo, is het gevaarlijk daar in Polen? Dan NEE. Is het duur? Dan JA!’ Mijn ouders hadden de foto wel gezien toen ik ze aan de telefoon had, maar nog niet gereageerd omdat ze het niet snapten, haha!

Anderen hadden het daarentegen door en vroegen voorzichtig: TROUWEN? ♥ Toen ik zei dat we gingen trouwen, ontplofte mijn telefoon. Ik had het alleen gedeeld in de familie-apps en met onze beste vrienden, maar alsnog wilde iedereen natuurlijk weten hoe, wat, wie en waar! Super leuk! Toen belde ik mijn opa, die nogal doof is en zijn gehoorapparaat uit doet als hij aan de telefoon zit (super handig…). Toen ik twee keer had gezegd dat Geert me ten huwelijk had gevraagd en hij een beetje lacherig reageerde met ‘oh ja, leuk’, wist ik dat hij er geen reet van verstaan had. En dus blèrde ik over de camping: ‘WE. GAAN. TROUWEN.’ Nou, toen had ‘ie het door, hoor! (En de rest van de camping ook, want onze overburen – die toch best ver weg stonden op de ruime camping – kwamen ons daarna feliciteren.)

In ieder geval: iedereen was super blij en wij natuurlijk nog het meeste. De meest gestelde vragen daarna waren: ‘waar is de ring?’ en ‘wanneer gaan jullie trouwen?’ Geert vroeg me expres niet met een ring, omdat hij niet van tevoren wilde bedenken wanneer hij het ging vragen. Hij wilde het gewoon spontaan doen en dat is goed gelukt! 🙂 Een paar dagen later hebben we samen een ring gekocht in Krakau!

(En ik moet er nu bij zeggen van Geert dat dat niet zijn idee was, want hij vindt zichzelf al veel te romantisch en hij is bang dat anders zijn mannelijkheid aangetast wordt of zoiets. Ik moet er vooral even bij benoemen dat – mocht er een verdwaalde man terecht zijn gekomen op mijn blog, die deze blog ook nog eens tot dit moment leest, wat ik sowieso al heel wat vind – ringen niet nodig zijn en dat je het ook prima zonder kunt vragen. Dan weten jullie dat.)

En wat betreft ‘wanneer gaan we trouwen’, kan ik alleen nog maar zeggen: géén idee! We hebben al wel wat gefantaseerd, maar in Polen konden we natuurlijk niks opzoeken, dus we hebben echt nog niks gepland of bekeken en natuurlijk moeten we onze eigen bruiloft ook een beetje om het trouwseizoen heen plannen, want er moeten ook nog andere bruiloften gefilmd worden!

Maar: OMG, WIJ GAAN TROUWEN! Ik zal jullie heus nog wel gaan vervelen met trouwblogs, want ondanks dat we natuurlijk al héél veel weten over trouwen, is het nu leuk om het ook eens van de andere kant te zien! En er zal ongetwijfeld ook nog heel veel zijn wat we niét weten, dus ik ben super benieuwd wat we allemaal gaan tegenkomen!

In ieder geval kan ik ’ten huwelijk gevraagd worden’ nu keihard van mijn bucket list afstrepen en gaat ’trouwen’ er dus binnenkort ook af! 😀 HOE VET IS DAT?!

♥ Mariek

VOLG MIJ OP BLOGLOVIN, TWITTER, FACEBOOK & INSTAGRAM VOOR DAGELIJKSE UPDATES!