JOUW ZOMER: Daniëlle is net terug van haar stage op Bali!

Iedereen heeft zin in de zomer, maar voor sommigen is het deze keer éxtra speciaal. Zij maken de reis van hun leven, durven zich eindelijk weer in een bikini op het strand te vertonen of vieren voor het eerst vakantie met hun grote liefde. Stuk voor stuk prachtige verhalen, die ik voor jullie verzameld heb. Lees, leer en geniet. Fijne zomer!

Daniëlle (20) zit in het derde jaar van de pabo en woont sinds anderhalf jaar in Arnhem. Ze is net terug van 3 maanden stage op Bali en is blij dat ze eindelijk weer haar zusje en vriend in de armen kan sluiten.

“In het eerste jaar op de pabo kregen we van derdejaars studenten verhalen te horen over hun minor in het buitenland. Ze waren mega enthousiast en hadden geweldige dingen gedaan. Dat wilde ik ook! Het derde jaar – waarin wij een halfjaar een minor volgen – leek toen nog heel ver weg, maar aan het einde van het tweede jaar was ik er als de kippen bij toen er voorlichting werd gegeven over de minor ‘buitenlandstage’. Hoe meer informatie mijn vriendinnen en ik kregen, hoe enthousiaster we werden! Het voelde als een kans die je niet vaak krijgt en die ik niet moest laten liggen. 

Er zijn heel veel landen de revue gepasseerd. Eerst wilden we naar Curaçao, toen naar Zuid-Afrika en uiteindelijk kwamen we op Bali terecht. We vonden het lastig om een land te kiezen, maar vonden het project op Bali erg leuk en hoorden enthousiaste verhalen van vrienden die ook naar Bali waren geweest voor hun stage. Ik ben blij toe, want op Bali heb ik echt heel bijzondere dingen meegemaakt.

Elke dag gaven we van tien tot twaalf les aan gehandicapte kinderen. Best lastig, want de leerlingen spraken amper Engels. We werkten daarom veel met flash cards en deden activiteiten als koekjes bakken en kettingen rijgen. Van twee tot vier hadden we een eigen klasje met kansarme kinderen van tien tot twaalf jaar oud. Zij spraken al best goed Engels en kwamen na schooltijd naar het learning center toe om extra lessen te krijgen. We gaven vooral Engels, drama en muziek. Op die manier leerden de kinderen – wiens ouders geen studie konden betalen – toch nog extra dingen en hadden ze bovendien iets te doen.

De eerste weken bleef ik constant vol verbazing kijken naar alles en iedereen. De cultuur is echt heel anders dan hier. Dat wist ik natuurlijk van tevoren, maar als je daar staat, blijf je je verbazen. De allerleukste ervaring was absoluut het duiken. Eerst durfde ik het helemaal niet, maar uiteindelijk heb ik me over laten halen. Gelukkig maar! De eerste tien minuten onder water vond ik nog eng, maar daarna vond ik het zo leuk dat we later zelfs nog een tweede duik hebben gemaakt!

Wat ik ook heel bijzonder vond, waren de ceremonies die de Balinezen keer op keer uitvoerden. Op Bali zijn de mensen hindoeïstisch en ze gaan dan ook vaak naar de tempel om offers te brengen en te bidden. Heel speciaal!

Mijn tip voor andere studenten die deze mogelijkheid krijgen? Gaan! En laat alles over je heenkomen. Je kunt je nóg zo goed voorbereiden; als je eenmaal in een andere cultuur bent, kom je altijd voor verrassingen te staan. Na 6 weken zat de helft van mijn spulletjes nog ongebruikt in mijn koffer… Je kunt je niet op alles voorbereiden!

Zo had ik nooit gedacht dat we regelmatig een bezoekje aan de dokter zouden brengen. Bij het afsluiten van mijn reisverzekering, riep ik heel hard: ‘Medicijnen? Niet nodig. Ik ga echt niet naar de dokter!’ Wel dus. Er was gelukkig niks ernstigs aan de hand, maar door het tropische klimaat krijg je toch sneller ergens last van. De volgende keer verzeker ik mijn medicijnen dus wél.

Tijdens mijn stage heb ik veel geleerd. Natuurlijk onderwijskundige dingen, maar ook dingen over het leven zelf. Van tevoren vond ik 3 maanden echt oneindig lang klinken. 86 dagen, 12 weken en 2 dagen… Ik telde al af voordat ik überhaupt in het vliegtuig zat! Zo lang kon ik toch niet zonder mijn zusje, vriend en vriendinnen? Achteraf heb ik spijt dat ik niet nog een maand langer ben gebleven. De tijd vloog! Je kunt makkelijk een tijd zonder iedereen en hoeft niet bang te zijn dat niemand je meer aardig vindt als je terugkomt.

Ook heb ik geleerd om meer geduld te hebben. Soms moest je uren wachten, zonder dat je wist waarop. Maar op Bali maakt dat allemaal niet uit. Wij riepen regelmatig: Bali time! Ik heb zeker geleerd te improviseren; de ene dag gaf ik les aan 6 kinderen, de andere dag waren er 30 present! Daar gingen mijn voorbereidingen… Maar de kinderen waren zó dankbaar voor het feit dat je ze lesgeeft. Thank you for class, zeiden ze elke dag. Geweldig toch?

Ik weet zeker dat ik nog een keer terug ga naar Bali. Ik zou heel graag mijn duikdiploma willen halen en daarna willen rondreizen door Azië en Australië. En ik wil nog een keer naar Amerika! Door deze reis ben ik heel reislustig geworden, terwijl ik hiervoor nog nooit een spannende reis gemaakt had!”